bunlar aşklarına karşılık bulduklarında acının bittiğini zannedip ürkerler. sadisttirler, kesin. oysa en çetrefilli yeri aşkın yaşanmaya başlamasıyla başlar ki, cahilliklerinden bilmiyorlar. kanana kadar budaklı meşe odunuyla dövülmeleri gereklidir.*
fuzuli, oldu mu ölesiyle aşık olan ama aşkını platonik yaşamayı seven, o dayanılmaz aşk acısınu çekmeyi kendine bir görev kabul eden bir insandı. aşkına karşılık bulur da sevdiği kız da ondan hoşlanırsa amacından saptığını düşünür ve mutsuz olurdu.
