fuzuli, oldu mu ölesiyle aşık olan ama aşkını platonik yaşamayı seven, o dayanılmaz aşk acısınu çekmeyi kendine bir görev kabul eden bir insandı. aşkına karşılık bulur da sevdiği kız da ondan hoşlanırsa amacından saptığını düşünür ve mutsuz olurdu.
bunlar aşklarına karşılık bulduklarında acının bittiğini zannedip ürkerler. sadisttirler, kesin. oysa en çetrefilli yeri aşkın yaşanmaya başlamasıyla başlar ki, cahilliklerinden bilmiyorlar. kanana kadar budaklı meşe odunuyla dövülmeleri gereklidir.*
