tanım: en kuvvetli hislerden biri olan aşkın, götürüleridir.
burada mevzubahis gerçek aşktır. hani taraflardan biri birkaç gün aramasa, diğerinin içinin yandığı, hayata küstüğü cinsten. hani ufak da olsa yalan söyleseniz birçok gece uyutmayacak vicdanı yaptıran türden. hani özlemelere dayanılmayan, sarılmalara doyulmayan türden.
şöyle yıllanmış, çok ağlanmış, çok canınızı yakmış, vazgeçemediğiniz hatta vazgeçmeyi düşünmediğiniz türden olan aşktan bahsediyorum.
yıllar sonra birgün; aslında size ne kadar çok yalan söylendiğini, kaç gece uykusuz bırakıldığınızı, aslında litrelerce gözyaşınızın nasıl saçma salak sebeplerle akıtıldığını fark edersiniz. aslında birine bağlanırken, nasıl kendinizden uzaklaştığınızı, belki geri döndüremeyeceğiniz özsaygınızın elinizden kaydığını, ebeveynvari hislerle ''onun için yaşamaya'' başladığınızı anlarsınız. kızmasın diye, küsmesin diye, üzülmesin diye, sinirlenmesin diye yapmadığınız şeyleri aslında boşu boşuna kaçırdığınızı anlarsınız.
çünkü canım kardeşim, o asla senin kadar uykusuz kalmamış, senin kadar üzülmemiştir. asla senin kadar düşünmemiştir. o gitmiştir, o gezmiştir, o yapmıştır. o kendine sıkı sıkı bağlanmıştır. gönül rahatlığıyla yalanlar söyleyip zerrece pişman olmamıştır.
o yalan söyler sen üzülürsün, o aldatır sen ağlarsın, o değer vermez sen kahrolursun. mutlaka ''biri hep daha çok, çok seviyor'' çünkü. her aşkta mutlaka bir kurban oluyor çünkü.
biraz kendini yetiştirebildiysen , fark ediyorsun ne duruma düştüğünü. kendinden nefret etmene sebep olan şeyleri anlıyorsun. aşkla enayiliği ayırt etmeye başlıyorsun. bir öfke yerleşiyor tabi içine. hayatta kalma içgüdünle, acıyı seven mazoşist yanın çatışıyor.
ağzına sıçılıyor mu, sıçılıyor. gerçekler acıtıyor mu, acıtıyor.
