genellikle zirve denilen en uyumlu olunan, en doruk anın hemen ardıdır. yavaş yavaş aşk o noktaya, o muhteşem güne ulaşır ve bir anda yere çakılır. "noldu lan bana" dersiniz. o derece anlaşılmaz. sonra birden şu şarkıyı söylediğinizi farkedersiniz: "ne sen baktın ardına ne ben hep ayrı yollarda yürüdük... kaldı geriye cevapsız sorular..."
telefonda daha az konuşmalar...
mesajlara geç cevap yazmalar...
en ufak bir şeyde karşılıklı kırıcı laflar...
duygusal bir film izlerken önceden dolan gözlerin mal mal bakınması...
bir uğraş ararken ve aslında yapacak bir çok şey varken hiç bir şey yapmadan boş boş evin içinde dolanmak...
yatağa yattığında gece sohbetlerini özlediğini fark etmek ama daha fazla tahammğl edemeyeceğini anlamak...
kulakta çalan candan erçetin'in git şarkısı eşliğinde damla damla akan yaşları durduramamak...
ne zaman ki saygı ve güven unsurlarından her hangi birisi terk edilmişse, o ilişki ölüme adım adım yaklaşan ilişkidir. kavga her zaman olur ancak kavganın da adabı var. gönlünüz başkasına kaymış olabilir ancak bunun da bir zamanı var. kendini karşındakinin yerine koymakve saygıyı yitirmemek lazım. eğer ayrılcaksan da adam gibi ayrılmak lazım.
artık güzel sözleri de duymaz olmakla aynı zamana denk gelir bu evre. bir güzellik yapar, bir söz söyler acaba yeniden mi diye sorarsın kendine ama yok... sevgidir hissettiğin artık, aşk bitmiştir. ikisinin de tadı ayrıdır ama aşkın verdiği heyecanı veremez hiçbirşey. kabullenebilirsin durumu ya da bitirebilirsin. ikisi de mutlu etmez ilk zamanlarda. sırf o mutsuzluğu yaşamamak için devam eden çok ilişki vardır. halbuki ömür tektir!
