insanın kendini aptal gibi hissetmesi durumudur. yolda yolakta gözlerin dolma sebebidir. "niye başlamadan bitti naptım ki ben şimdi böle oldu?" diye kendinizi harap etme durumudur. birde karşı tarafın şeyinde bile değildir. muhtemelen eski sevgilisiyle barışmış ya da size biraz umut verip sonra başkasına aşık olmuştur. söylenecek söz bulunamayandır. adı olmayan bir masalın adı olmayan kahramanıdır o.
adı konmamıstır, bir seyler yasanır, hissedilir, ama bir tarafın ya da her iki tarafın dengesiz sacma salak duyguları ve davranısları sonucunda taraflardan biri isyan eder ve "bu ne yahuu ben oynamıyorum artık baska oyun arkadası bul" der ve aslında hic baslamamıs olana noktayı koyar ayrıca genelde bu durumda olanlar icin uzulme suresi seversen benim, sevmezsen elin olursun, cok da umruda degil iki birayla unutulursundur. (bkz: tecrube ile sabit)
ama kendinize "neden?" diye soracak cesareti bulamazsınız. çünkü alacağınız cevaplar ruhsal dengenizi çökertecek kadar realisttir. bunun yerine boktan bahaneler uydurup bunlara inanmak kafidir.
