Yıllardır dinlemediğim bir leman sam şarkısı. sesi güzel, yorumu güzel, müzigi güzel, sözleri güzel olan.
Yeter ki sen üzülme kendine dert etme
Varsın uzasın yollar sen aşkımdan vazgeçme
yeter ki sen üzülme kendine dert etme
Seni bir ömür beklerim sen aşkımdan vazgeçme.
ümit sayın ve leman sam ın birlikte söylediği versiyonunu bir kaç gündür üst üste dinleyip dibine vurduğum, insanın içine dokunan, bıktırmayan enfes şarkı.
--spoiler--
taşırım ben hasretin yükünü
acıların koynunda sır gibi
--spoiler--
çok sevdiğim, dinlemeye doyamadığım ümit sayın'ın aynı şekilde dinlenmeye doyulamayan şahane şarkısı. karışıp hüzünlenirim sen aldırma demiş ya, zaten hiç aldırmadılar.
aşık insanın ruhu böylesi nasıl anlatılır sorusunu akla getiren enfes şarkıdır.ümit sayın ve leman sam'ın birlikte yorumuyla daha da cana dokunmaktadır...
aslında ne kadar karşılıksız duyguların dillendirmesidir bu şarkı; o kadar büyüktür ki, bu şarkıdaki betimlemeler; lisede okurken adım adım çözülmeye çalışılan betimler gibi çözülmelidir; ama aşk ne kadar subjektifse o kadar da kişisel duygularla yoğurulmuş bir şarkıdır; tüyleri diken diken eder, genelde günün saati ya da halet i ruhiyenin pozitif ya da negatif olması fark etmez, çünkü pozitifse nasıl olsa negatife dönecek; negatifse dibine vuracaktır zaten melankolinin.
seneler sonra, ümit sayın tarafından leman sam ile düet şeklinde okundu, o da çok çok güzel, ama tek leman sam'a ait olan versiyonunun vermiş olduğu hissiyat tarifsiz; bir anda parmağa inen bıçak yarası; hani o ilk sıcaklıkta hissedilmeyen, sonrası sızım sızım sızlayan..
