Ucuz ve dar mahallelerde yaşanır aşk,
Etrafında özenmek için fazla malzemesi bulunmayan,
Temiz insanların ruhları buluşur ve boğmazlar bir diğerini,
Ucuz ve dar mahallelerde aşk için,
intihar edilir.
Çapkınlığı, kaltaklığı,
Sevgili değiştirmenin, çirkin inceliklerini
Ve ruhsuzca kabul edilebilirliğini öğrenmezsin etrafındakilerden,
Sevdim mi, uğrunda ölecek kadar sevmeyi öğretirler,
Bir başkası mı ? geber daha iyi derler,
Kızlar sevdiklerine kaçarlar,
Saçlarını yalnız ona okşatırlar,
Erkekler, kıllı göğüslerini,
Bir hayatta yalnız o kıza açarlar.
Ucuz ve dar mahallelerin,
Telefon kulübelerinde,
Otobüs duraklarının kabinlerinde
Ve mutlaka duvarlarında yaşanır aşk,
Aşkını itiraf edebilene,
Bir destan yazılır.
Varsa eğer, hadi biraz da deliyseniz
Arkadaş, akraba evleri,
Biraz elele tutuşmak,
bir beş dakika göz göze gelebilmek,
en fazlası sarılarak ayrılmak için tercih edilir,
imkân varsa ve mevsimiyse, karpuz suyuna ekmekle,
en unutulmaz ziyafetler, afiyet kazanabilir,
günün büyük bir bölümü sevdiceğe,
"karışık kaset" hazırlamakla geçirilir
ve bütün "seviyorum"lu şarkılara, fa diyezden girilir.
Fazla sorgulamadan yaşanır,
Sonunda hep altbeyin-siz ölünür.
Herkese ve her şeye inat bu belki daha iyidir.
Güveli ama birbirlerine mutlaka güvenli hayatları vardır,
Haybeden herkese kahkaha savrulmamıştır,
Gülünce gerçekten güldüklerini,
Bir şey isteyince, onu yalnız seninle yaşamak istediklerini bilirsin,
Kaybedilmişler ve yaşanmamışlar için değil,
Hesapsız kitapsız sevilirsin,
Sende, senden öncekileri değil, yalnız seni sevdiklerini,
iliklerine kadar hissedersin,
gözler rol yapmayı öğrenmemiş
ve zaten hiç denememişlerdir,
Herkesin teni, herkesin bedenini tatmamıştır,
Sinemaya gizli gizli gidilir,
Her sorunun üstesinden beraber gelinir,
"Terk edilmek korkusu" akıllara yanaşmaya bile cesaret edememiştir
Öpüşmekle konuşmak arasındaki fark bilinir,
Aslında kimin ucuz olduğu gayet bellidir,
Varsın olsun,
Dar hayatlarda ve ucuz mahallelerde,
Gururun döktürdüğü gözyaşlarına kıymet verilir.
Ucuz ve dar mahallelerde yaşanan,
gölge düşmemiş sevgilere
aşk denilir,
Destursuz hayatların, geniş bünyelerin,
Namahrem nedir hiç bilmemiş zavallıların,
Sermaye olmayı sindirmiş,
Yaşadığının yanına kâr kaldığına inanmış
insanların yüzünden;
Bunları anlamak, taşımak, sindirmek
Kolay olmadığından,
Dar hayatlı ucuz mahalle insanları tarafından
içinde alkol türevinden bir şeyler barındıran
her şişeye fondip çekilir.
`Benim bildiğim
"aşkım" sözü
bir hayatta yalnız bir kişiye sarf edilir. ` *
söylendiği anda tüylerimi diken diken eden ve söyleyen herkesi bir kırbaç darbesi ile ödüllendirmek istediğim kelime. özellikle ağızlarını yamultarak aaoşşkımmm diyenlerde kırbaç darbesini ikiye katlamak istiyorum. telefon rehberlerinin ilk sırasında bu kelime, sanırsın kimsenin ismi yok. erkek/kız arkadaşlara hitapta bu kelime. kardeşim yok mu sevdiğiniz nüfus kağıdında yazan bir ismi. adıyla hitap edin.
doğru kişiyi bulana kadar söylenmeyen, söylenmeyecek olan kelime. ha bulunca adamın/kadının adını söylemez oluyorsun, adı "aşkım" kalıyor o ayrı mesele...
belki bir beş-on yıl önce güzel bir sevgi belirten aidiyet hissini vurgulayan bir kelimeydi kendisi,ancak şimdilerde ayağa düşmüştür.yalnız sevgiliye değil,herkeslere söylenmeye başlamıştır,ve naylon sevgilerin müptezel sözcüğü olup çıkmıştır.aşkım diyene şüpheyle bakarım ben,birbirlerine aşkım diye hitap eden insanlara şüpheyle bakarım,yarın başkasının elini de aynı içtenlikle tutacak,başkasına da aynı içtenlik(!)le 'aşkooğm'' diye hitap edeceklermiş gibi gelir..
