Aşktan kaçamazsınız.
Ne kadar uğraşsanız da;
Bulur sizi hiç ummadığınız anda.
Yakalanırsınız ilk anda fark etmezsiniz.
O da güzeldir âşık olup da fark etmemek;
Bazen ondan ayrılınca anlarsınız.
Yalnız kalınca kendinizle baş başa,
Bir ses söyler size acımasızca.
'Beni yalnız bırak, beni terk et!
Ben böyle mutluyum.
Sensizliğimden bıkmadım.'
Dersiniz dinlemez bir şiir dökülür kaleminizin ucundan.
Konuşmadan bakmak yüzüne,
Sessizce, sorulara muhatap olmadan...
Yangın yerindeki telaşla değil
Huzur evindeki hüzünle bakmak...
Yüzüne son defa dakikalarca
Ağlamadan bakabilmekti aşkı yaşamak
Bırakmak istememek sonsuza kadar
Elinden tutup sonsuza gitmekti
Ölmek belki de el ele seninle
Yaşarken ne gördük ki
Mutlu oluruz belki
Sessizlik ve sen...
Daha ne isteyebilir bu beden...
ey sevgili,
bilir misin ne demek olduğunu
tarif edebilir misin nasıl bir şey olduğunu
ya da gösterebilir misin uzatsan elini,
hissedebilir misin nerede olduğunu,
nasıl yandığını bilebilir misin
ya sevgili(!), hiç yaşadın mı sen aşkı dopdulu
dişlerimiz olduğu için ısırıyoruz, bu yüzden vahşiyiz bu kadar, gözlerimiz olduğu için görebiliyoruz bazen ve bu yüzden bu kadar çok aşık olabildiğimizi zannediyoruz. sadece sev. seviş. uzaklaş yakınlara bazen. görme.
