sahip olunan tüm kredileri, büyük ihtimalle hiç hak etmeyen ve hiçbir zaman kıymetini bilmeyecek birinde tüketmektir.
hakedene kalmamaktır. hakeden insanla karşılaşana kadar, tüm sevgi sözcüklerinin tükenmesidir.
tüm sürprizlerin, tüm cabaların...
geceler boyu süren telefon konuşmalarının tükenmesidir.
hakedene neden kalmıyoruz peki derseniz bizim kadar masum olmayanların eline teslim ediyoruz sevgimizi.
hor kullanıyorlar onlar da, çaba sarfetmeden elde ettiklerinin kıymetini bilemiyorlar, fiziksel bir kullanılmışlık değil kastım, ruhumuzu eskitiyorlar, gülen gözlerimizi, heyecanlı sesimizi tüketiyorlar, umutla seven kalbimizi.
geriye kalanlarla, yani hiçbir şeyle gidiyoruz hakedenin kapısına.
tüm yıpranmışlıklarımızla.
seven insanın yapacağını yapıyor o, sabırla sarıyor ruhunuzda açılan yaraları.
