--spoiler--
"......kullanılmışlığıma sövdüm son bir buçuk yılımıza lanet ettim ömrümde ilk defa pişmanlık hissettim kadınların hepsinden nefret ettim annen hariç de güldüm bir daha sevmem hocu dedim duyarsızlaşma maskemi çıkardım cebimin derinliklerinden suratıma taktım ilişkilere kelimeleri anlamlı bütünler yapan noktalama işaretlerine küstüm sek rakı çarptı mide bulandırdı eve gittim kustum yatağıma yattım onun tarafına sırtımı döndüm sustum uyumadım sustum uyayamadım sustum sonra ürperdim şeytan dürttü ağladım virgüllerden soğudum üşüdüm kırmızı ve beyaz birleşince pembe oluyordu bağlaçlara küstüm konuşmak istedim aramak ama sustum hatamı düşündüm buldum bizimkilere saydım niptuckı sevdim kadınlardan nefret ederek uyudum anneler hariç dedim......"
--spoiler--
[ Sözlük'te bulunan "Neden Evlenmedim" kitabına ait yazılar, ek yazılar ile birlikte yaz başında aynı isim ile basılacak. Bu nedenle yazıların buradan yayınını durdurmak durumundayım. Anlayış göstereceğinizi umuyor, ilginiz için teşekkür ediyorum. Eksper Mental ]
gerçek aşkı kaybettiğin an'dır. belki hayatına başka insanlar girer sonra, yine de aşık olmadığını, sevmediğini bilirsin. çünkü; bir daha hiçbir zaman, yaşanılan aşktaki duyguları yaşamazsın.
yapabilmesi söylemesi kadar kolay mı aşk denen kimyasal bozukluğun kalbinden ? damarlarına yayılırken attığı zafer çığlıkları yankılanırken kulaklarında tövbe etmek... bilinmez, aşk işte en en büyük düşmanı vazgeçmelerin ama vazgeçmek kendinden daha kolaylaştırır... kangren olmuş kalbini göğsünden kendi ellerinle çekip çıkartmayı; çaresiz duyguları acıdan temizlemenin sihirli anahtarıdır kimbilir... bazen eksildikçe güçlenir insan... yenil, yine yenil, yenil... yeniden başlamak gerek hayata, yeni ufuklara... işin ilginci vazgeçmesen ölürsün vazgeçsen ölürsün gibi garip ikilemler çıkıyor ortaya...
o ve sevgilisinin yaşadığı her ayrıntıyı öğrenip, bir de üstüne tavsiye vermek, sevgilisini yüreklendirmek gibi bir takım saçma şeyler yapıp, her şeyin kafana dank ettiği, istesen de istemesen de vazgeçmek zorunda kaldığın an.
tüm duygularından hislerinden arındığın andır. robota dönersin..herkesten nefret etmeye başlarsın. depresyonun eşiğinde kendini eve kapatırsın. insanların sana hep zarar vereceğini ve güvenilir kimse kalmadığını zannetmeye başlarsın. psikolojik tedavi olmadan düzelmen zordur zira bu yaşanılan çalkantılar beynindeki hormonal dengeleri bozmuştur..
canın çok yandığı nadir anlardan biridir lakin çok uzun sürmeyecektir , karşınıza tekrar size güven veren biri çıkacak ve yemininizi/tabularınızı tekrar yıkacaksınızdır. bu sefer hayırlısı olsun elbette.
