aşkın sana yaptığı ne var ki ona hayret duyuyorsun?
her şeyi sen kendi kendine yapıyorsun.
duygularını mantıksızlık ve cesaretle birleştirip bahane olarak adına sen aşk diyorsun!
e hal tavır böyleyken sen niye kendin yarattığın bahaneye tav oluveriyorsun?
kendine hayret et asıl, aşka etme.
sen hangi cesaretle yapmayı aklından geçiremeyeceğin şeyleri bir saniye beklemeden korkusuzca yapabiliyorsun, ona hayret et,
ve kendine hayranlık duy, aşığına bile değil!
seni o güçlü hale getiren kişi değil aslında bu durumun mimarı, sensin, senin hayatın bir döneminde bile olsa böyle olmanın ihtiyacı...
o olsa da olmasa da biri seni yine gözü korkusuz bir kahraman yapacaktı!
sırf insani bir ihtiyacın olduğu için bu kahramanlık, aşk ve acı çekmek, sırf bunun için birini seçip kendini ortaya koydun sen sadece.
o olmasa bir başkası bunu sana yine yaptıracaktı!!
içindeki bu yiğidi açığa çıkarana hayranlık duyma, kendinden açığa çıkabilen bu yiğitlik potansiyeline hayranlık duy...
