aşık olup, aşkını çeşitli nedenlerden ötürü kaybetmiş, kaybettikten sonra da geçen yıllar sonucu insanın varlığını iyi kötü devam ettirdiğini görüp geçmişte aşk yüzünden çekilen dertlerin, çilelerin esasında değmez ve haliyle tekrarlanması lüzumsuz olduğuna inanmış insanın yaptığı eylemdir.
aşk eşleşmesinde insanı birbirine yakınlaştıran koşullar tamamen çevre şartlarının zorlamasıdır. yani o veya bu şekilde çevre şartları değiştiğinde insanın birbirine yakınlaşmasını sağlayan koşullar da değişecek ve yeni koşullara göre aşklarını adapte etmek zorunda kalacaklardır. Adapte olamadığında ise birbirine karşı alışkanlık, bağımlılık, yalnızlıktan korkma gibi duygular ortama girecek ve sonuç olarak aşk da bitecektir, yerini mutualist bir ilişkiye bırakacaktır. işte bu yüzdendir ki insanlık evlilik kurumunu icat etmiş ve var olan mutualist ilişkinin kolaylıkla yıkılmayıp devamını sağlamak istemişlerdir. bu mutualist ilişki gerçekliği acı ama olumsuz bir gerçeklik değildir. Adı üzerinde gerçekliktir ve en aklı başında insan gerçekliklerle yaşayabilen insandır. Hayallerle yaşayıp, hayali arayan insanlar mutlu olmaz.
aşka inanmamak, mutlu olmaya çalışmaktır, bu çıkar dünyasında birisinin seni karşılıksız sevebileceği yalanına inanmamaktır. kendini başka bi kula kul yapmamaktır. sen deli gibi severken karşındakinin yalan sevgisini görmezden gelmemeye çalışmamaktır. kısaca aşka inanmamak kendini kandırmamaktır.
hiç aşık olmamış insanın sözlüğünden bir zırva daha aşk vardır hem de her yerde ama gören yok herkesin derdi çok, hayrola. hem -biri seni seviyorum demiş de vazgeçmiş de- ne alaka aşk nedir?
aşk; aşk nedir diyebilmektir, saklanır onu bulmaktır mesele şimdi;
uslu bir çocuk olursan aşkı duyabilir, hatta aşkı görebilirsin.
ziyan bir durumdur,
aşk insanın tatması gereken zevklerdendir. sevgiliye duyulan aşk, tasavvuf aşkı vs. ne derseniz diyin sonuçta aşk ve aşık olmak verilmiş en kutsal özelliktir, nimettir. Aşka inanmamak sadece hiç aşık olmamışlarda bir önyargıdır. Terk edilmiş olanlar bile hayatlarında en az bir kere aşık olduklarından aşka inanırlar ve aşkın kendisini bulmasını beklerler.
yaşanılan aşkın, acı bir şekilde son bulmasıyla içine düşünülen psikolojik durum ve meydana gelen kısa süreli inanç eksikliği. aşk elbette ki var ama sen bir şekilde kaybettin, başarısızlığı da hazmedemeyip aşkın varlığını inkâr edersin bir süre. sonra yine yelkenler fora... ne oldi rengin soldi dedirtirler adama böyle.
