Ben bir kızı gözümde büyütüp,(o yoksa yaşıyamam)misali aşık olmam. Sadece ilgi duyup evlenirim. Kıza olan sevgim müthiç bir sevgi değildir, normal sevgidir. Bu sevgi ise sadece anlayışlı, hak veren bir karekterde olmam ve insanlara acımamdan gelir. Ve birazda yaradılışımızda oluyor eş olmak yani doğamıza karşı çıkmam. Benim aşkım sadece alemlerin rabbi olan allaha aittir ve onun elçilerine, müthiş daha nice güzelliklerine aittir. Gerçek aşk ancak allaha aşık olmaktır. Ben nasıl allahın yarattığı bir mahluk'u, Allahtan daha çok seveyim. O sevgi bana boş ve anlamsız gelir. Dolu ve anlamlı olan aşk sadece allemlerin rabbi olan allaha aşık olmaktır...
Canı çok acıtılan erkektir.
En çok duyduğu cümleler ise "Sen iyi birisisin" "umarım çok mutlu olursun"
Okadar iyi isem cennete gidem la ne ariyorum buralarda.
Herkes benim demiş.
Olm hepiniz saf temiz erkek iseniz bu sol framein hali ne?
Neyse tanımlayalım; şimdi bu benim dersem forumsal olacak değil mi?
Efendim bi yerlerde kendi gibi olmasa da insanların var olduğuna bir gun feleğin cemberine çomak sokacağını, şeytanın bacağını kıracağını düşünen, ilişkilerinde strateji falan uygulamadığından duygularını direk açan feleğin sillesini yiyerek inzivaya çekilmiş insandır.
Herkes kötü olamaz mottosu yaşamını şekillendirir.
Oy oy oy oy. Saf ve temiz. Ne mübarek bir ifade bu. O kadar saf ve temiz olsaydık mevcut aşklar bu kadar kirli ve pis olmazdı. Bu işte bir tezatlık var ama ne?
