1.
-
bir insanı yaradanı unutacak kadar çok severseniz bilin ki ayrılık yakındır.
yukardaki kimseyi kendinden fazla sevmemize izin vermiyor.(bencilliğinden değil,kendimizi unuttuğumuz,değersizleştirdiğimizden.hepimiz değerlisiyiz onun)
sonu kesin mutlak ayrılık oluyor.
öyle bir ayrılık ki ne zaman hatırlasan tüm öfkene, tüm nefretine tüm yaşanmış
olumsuzluğa rağmen hala onu seviyor olduğunu gördüğünde kendinden utanıp unuttum unuttum
alışkanlık olum bu dersin ama bilirsin iliklerine işlemiş bu mikrop sevda.
ama tüm acısına rağmen iyidir. adam eder insanı. pişirir.
ve anlarsın ki tüm insana ya da hayvana duyulan yoğun sevgi illa ki acı verir.
ama ilahi aşk acıtmaz, bitmez ve besler seni.
sevin, ama yaradanın demeye çalıştığı gibi, haddinden fazla değil.
bağlan ama bağımlı olma. asıl acı veren bağımlılıktır.
ve bağımlılık duyulan şeyleri bırakmak zorundasındır.acı veren de budur.
kurallarına uygun davranırsan eğer aşk güzeldir.baktın tren kalkıyor el sallama vakti,
zorlama bırak gitsin. ne de olsa değişmeyen tek şey değişim şu dünyada.
ve unutma ondan önce de bir giden vardı.belki bu sefer gelen aratmaz gideni.
