Aşk ikinin birliği, düşünmez varlığı dirliği, komaz yiğitte erliği. Maskaraya çevirir; Mecnun'un gönül çeşmine çirkin Leyla, huri kızı peridir. Alem hiçtir, öze de göze de görünmez; sofu softaya deli, can(ım) deliye onmaz seri... Ey çamur deryasının içindeki kayıp serseri! Aşkı bırakıp tutunmadasın bir kuru dala. Boyanmış her yanın ala mora. Kıblen Kabe idi ezelde, şimdi raydan çıktın, mesken ora bura. Kalpte kir, irin, pis pasak; tanrın yek para. Sanır mısın ki feraha erecek, öte alemde hep tatlı lokma yiyeceksin. Boş, lafügüzaf. Şimdi derler: Hürmüz mağlup oldu, Ehrimen'e yenildi. Bilmezler mi hiç, aydınlığın kıymeti karanlıkla bilindi.
