galiba varlığın çekim alanına giren en ulvî acıydı aşk; ve maddeyi manaya veren en cömert sancıydı.. ruhların çeşitli varlıklar arasında bölüştürülen süsüydü belki; belki ötelere yazgılı yitirişlerin özüydü.. kalp kalbe konan kelebek kanatlarında renk; kudümlerde düşünüp neylerde ağlayan ahenkti aşk..
Ben yürürüm yane yane,
Aşk boyadı beni kane,
Ne akilem ne divane,
Gel gör beni aşk neyledi.
Aşkın beni mest eyledi.
Aldı gönlüm hast eyledi.
Gel gör beni aşk neyledi.
seveni sikerler sikeni severler. ve bu başlıktaki hiçbir aforizma bu yılların eskitemediği kelamdan daha realistik olamaz. yaşasın klişelerin vazgeçilemezliği.
