insan denen varlığın kalbi öyle hassas ki, kırılıveriyor hemencecik. öyle esnek ki tamiri de mümkün oluyor üstelik. göğsümüzün altında çarpıp duran o "şey"in kan pompalamanın dışında da görevleri olduğu da bilinen bir gerçeklik. hani kan olmasaydı da yaşardık gibi belki, lakin sevemeseydik birini, kalbimiz atsın ister miydik ki?
hani artar ya kalp atışların, hani terler içleri avuçlarının. hani o göz yoran kalabalığa rağmen, kolayca takılır ya gözler, gözlerine aradığının. hangi renk kazak giymeyi tercih ettiyse,dünya o renktir o gün. aramaktan yorgun düşen gözlerini kapatmak istediğinde,karanlık olmayacaktır, göz kapaklarının altında karşılaştığın. biraz ürkek, biraz hevesli, onun hayaliyle çevrelenmiş bir manzarayı seyre dalarsın. göz önünde olmadığı zamanlarda, daha da bir seninle, fakat katlanılmaz bir özlemle yanındadır. o gittiğinde hüzne bırakır yerini birden, az önceki sevincin. içinde bir huzursuzluk, bir ağlama hevesi, dokunsunlar istersin; rahat rahat ağlayabilmek için.
giderken ardında bıraktığı buruşturulmuş bir çikolata kağıdı olur, en değerli mirasın. ve tabii o lezzetli ve dayanılmaz özlem, yine de dayandığın
bir söz söyler, dünya o gün öyle döner. bazen tek bir söz söylemeksizin süzer, adeta o gün bütün gün seninle gezer
onun ismi dünyadaki en güzel isim. tabelalarda takılır aynı isme, gözlerin.
dokunsa ağlayacak gibi olursun mutluluktan.
onunla olmanın hayali bile yeter mutlu olmana.
ve onsuzluk fikri dünyayı karartmaya
çünkü aşk senin adın. sen hep uçlarda yaşarsın. aşıksın. kurtulamazsın. kurtulmak istememene rağmen, kurtulmak istemesen de, ve hatta kurtulmamak için dua etsen de, merak etme kurtaramazsın. ister bela de, ister ceza; ister elveda de, istersen merhaba; adı her ne olursa olsun sana verilen bu eşsiz ibadeti yaparsın. aksatmadan çünkü aksatamazsın. kalbini kandıramazsın.
bir gün kalbin sana artık görevini yapmayacağını söylese, aşkımı bana bırak sen ne yaparsan yap olur şüphe etmeksizin cevabın. çünkü sevdiğin sürece sevilirsin. ve sevilirsen eğer delicesine, sen ölsen de yaşarsın. ihtiyaç duymaksızın yorgun bir kalbe, aşkınla aşkını yaşarsın.
bazen taşar içindekiler, hiçbir yere sığdıramazsın. özleminle başa çıkamazsın.işte o zaman böyle benim gibi, bir şeyler karalarsın..
