Ben bunu gördüm dedirten olaydır. Aşk tek taraflıyken, karşıdaki bilmiyorken güzeldir. Heyecanlıdır. En temiz halindedir.
Ben bir insanı sevdim. Bayağı sevdim. Hayallerimi süsledi. Düşüncelerimde kilitledi beni. Sonra ne oldu biliyor musunuz? O insan benimle yakınlaştı. Daha da yakınlaştı. Sonra aşkını itiraf etti. Çok sevindim tabii. Ancak gelin görün ki 2-3 gün sonra, siz aslında o insana karşı hissettiğiniz duygulara aşık olduğunuzu fark ediyorsunuz. Sizin düşünceleriniz, sizin hayallerinizin içindeyken o insana aşık olunabilecek şey gibi bakıyorsunuz. Yani sizi aşık eden o insan Değil. Verdiği hislerdir.
Şöyle düşünün hatta, ulaşılamayan, uzaklarda gibi görünen güzeldir.
Platonikken, hatta hoşlanılan kişiye pek yaklaşılmıyorsa, gördüğünüz bedene hayalinizdeki ruhu yapıştırıverirsiniz.
hoşlanılan kişiyle tanışıp zaman geçirmeye başladıkça, hayal ettiğiniz gibi olmadığını fark edersiniz, hayal kırıklığıdır.
Ya da platoniği elde etmek için hırs yaparsınız ve elde edince tüm zevki kaçar. Başka hedeflere yönelir insan sonra.
