sebepsiz yere , bir insan için insanın kendini paralaması , herşeyinden vazgeçmesidir dersek olmaz.... tanımsız birşey abi bu. (!)
daha adını tanımlayamamakla huzursuzluk veren aşk ,ilk zamanlarda sevgilinizin kaprisleri , başka denyoların sizin ilişkinize yaklaşımı , ailevi unsurlar ... gibi iç ve dış etkenlerle daha feci bir seyir haline girmekte olan aşk sevdiğiniz insanın yanında kendinizi çok boş bir insanmışsınız gibi hissetmenize sebep olabilir. bu huzursuzluğa ilk adımdır.
günler geçer , sevdiğiniz insana karşı içinizde yavaş yavaş şüpheler uyanmaya başlar.acaba beni seviyor mu?
işte o an sizin ona karşı duyduğunuz hislerin ölmeye başladığı andır. yaptığı herşeyden kıl kapmaya , bir bokluk aramaya kalkarsınız. üzerine fazla gider ,fazlasıyla sıkarsınız ve sonuç, ilişki biter.
artık tek başına kalmış bir insansınızdır ama asıl huzursuzluk şimdi başlamaktadır.gecelerce uykusuz kalırsınız , düşünürsünüz.acaba hata bende mi?
evet hata sizdedir maalesef ... düşünmeye devam edersiniz , ve egonuzu tatminetmek için ,lan hata bende olamaz!
ve şimdi de hata sizde değildir , sevgilidedir. biraz mutlu olursunuz , yalancı mutluluk bu tabi...
bu böyle her gece periyodik olarak devam eder.
sokakta gördüğünüz insanlar size sevgiliyi çağrıştır , ağlamaklı olursunuz ,bir daha sevmeyeceğim ulan dersiniz , aşka tövbe edersiniz ...
sonra karşınıza başka birisi çıkar ve olaylar en başa döner .
aşık olmadan evvel uslu akan kanın deli akmasıdır buna sebep.
sonrası bilinen sakinlikten sonra, ne olacağı belli olmayan mayın dolu tarlada yürümek gibidir. heyecandır, adrenalindir.
şikayet etmeyin fazla huzur da bayıyor benden söylemesi.
