--spoiler--
Aşk bir savaş halidir aslında...
Ne çok engelle savaşır insan, aşkına kavuşmak uğruna... En çok da kendiyle savaşır aşık, mesela, kendi gururuyla...
Aşk bir savaş halidir aslında, ama heyhat, savaş bir aşk hali değildir asla...
Aşk ne sihirli bir hece... Ben de aşıktım benim gibi bir gence... Düşmanlar saldırdı bir gece...
Düşmanlar, düşmanıymış düşlerimin, bilemedim. işgale uğradı vatanım, ülkem, kentim... Ve düşman bir askerin, işgaline uğradı, benim körpe bedenim!
Düşlerim düşmanın altında kirlendi...
Yüzüne nasıl bakardım sevgilimin...
Yatağımda sızınca, sarhoş düşman askeri... Elime geçirdim, bir tabanca ve bir tek mermi... Ya beni kirleteni öldürecektim, ya kendimi...
Verdim kararımı;... Soğuk bir namlu, sanki öpüyordu alnımı...
Tam basacaktım tetiğe, elveda diyemeden sevgilime...
Sevgilim girdi içeri...
Utandım söyleyemedim...
Görünce çıplak askeri, anladı gerçekleri...
'Ben kirlendim' dedim sadece, basacaktım tetiğe...
Sevgilim çekti tabancasını, dayadı kendi alnına... Dedi ki, gözünü kırpmadan: 'Madem kavuşamadık bu dünyada, ruhlarımız kavuşsun öbür dünyada'...
işte o an anladım, insanı insan, aşkı aşk yapan, ne bedendir ne de ten... Bir beden kirlenemez ruhlar kirlenmeden...
