Yitip giden aylar bütünü. Eski sevgilimi terkettiğimde bana dedi ki: "Her akşam başımı yastığa koyduğumda sana beddua edicem.Allah bana yaşattığın acının aynısını sana da yaşatsın." . Sandım ki acıyla söyledi o sözleri.. sandım ki allah bana aynı acıyı yaşatmaz.. oysa çok sürmedi.. tam 1 yıl sonra biri çıktı karşıma. aylarca peşimden koştu. çalıştığım yere gönderilen çiçekler, bana ulaşamadığı için arabamın plakasını polis arkadaşına kontrol ettirip bilgi edinmeye çalışmaları.. ve sonra yemeğe çıkmayı kabul etmem. daha yüzünü dahi görmediğim sadece telefonda sesini duyduğum ama hoşlanmaya başladığım adamla yemeğe çıkmayı kabul edişim. restauranta giderken arabamı park etmeye çalışıyordum. yanımda bir araba durdu. kafamı çevirip baktığımda aşık oldum aylardır peşimde koşan adama. yüzünü yüzüme dönüp, kafasını eğip bana baktı ve park yeri bulabildiğim için: "Çok şanslısın" dedi bana. O anda aşık oldum ona. Boşluktan, ilgi ihtiyacından falan değildi biliyordum. aşktı, çarpılmaydı ne derseniz deyin. sonra birlikte olmaya başladık. öyle güzel gidiyordu ki herşey. tamam kavga ediyorduk. tamam her sinirlendiğimde çekip gidiyordum ya da o çekip gidiyordu evet benden 3 yaş küçüktü ve evet ben bugüne kadar kendimden küçük bir adamla birlikte olmamıştım ama aşktı. aşk bittiğinde yaş farkını "ben ilerde bu yaş olayını kafama takarım" diyeceğini bilmeden kabul ettim. sandım ki olur gider. o söylerdi bunu hep. ne zaman sıkıntılı bir durum yaşasam bana bakıp "olur gider be" derdi. ailesiyle tanıştırdı beni, onlar beni ben onları çok sevdim. annesinin "bak kızım seni dinler söyle ona ne olur içmesin" deyişlerine, etrafın "çok kavgacı adam" demelerine, "gece hayatı var onun. sen çok duygusalsın farklısınız" deyişlerine hiç kulak asmadım. ve gün geldi saçmasapan bir nedenden dolayı "ben senden soğudum" dedi. "ara verelim" dedi. tam bir ay boyunca oyaladı beni. öyle çok ağlıyordum ki. tüm hayatım etkilendi, işimi yapamaz hale geldim. sanki biri karnıma bir bıçak sokmuştu ve her gün o bıçağı karnımda çeviriyordu. öyle bir acıymış ki aşk acısı allah düşmanımın başına vermesin diyecek kadar kötüymüş. karşısında ağlayıp "bir kez daha deneyelim" diye yalvardığım adam yüzüme bakıp: " zaten bizim sonumuz yoktu" diyebilecek kadar sevmiş beni. yüzünün her cm ini ezberlediğim, gözlerinin altındaki kırmızılıklara dahi aşık olduğum adam gözümün yaşına bakmadı. dalga geçer gibi ben ağlarken "tamam gidelim artık ben seni arabana bırakayım" dedikten sonra beni öpüp arabama bindirdi ve çekip gitti. bense ondan sonra tam 3 ay boyunca gözyaşı akıttım. geceyarıları her sarhoş olduğunda arayıp beni görmek istediğini söyler, beni özlediğine dair sözler eder. sonra ben bir ümide kapılıp onu aradığımda buz gibi bir sesle konuşurdu. velhasılı kelam sevgili dostum. sen şu anda bu satırları okuyorsan ve şu cümleye kadar okumaya devam ettiysen eğer bir zamanlar benim "acaba bir gün bu acı geçecek mi" diye çare arayıp aşk acısı başlıklarında yazılanları okuduğum konumdasın. geçiyor sevgili arkadaşım. çok çabuk olmayacak ama geçecek. şimdi aşkını da acısını da iyi yaşa. ve kimsenin canını yakma çünkü allah bir gün çektirdiğin acının aynısını sana da çektiriyor..
senelerce tüm mutluluğunu, üzüntünü paylaştığın insanı bir çırpıda sil/unut, o kadar zor ki. aşk acısı geçmiyor arkadaşım. belki acın biraz hafifliyor ama geçmiyor.
tek ilacı zamandır. ilk zamanlar anılarla aklını doludur ve başka bir şey düşünemezsin ancak zamanla ilişkinin neden bittiğini düşününce mantığın geri gelir.
genel olarak ilişkinin süresi ile doğru orantılı bir acı durumdur. yani en az ilişki süresi kadar acı çekilmektedir. ama ilklerinizi onunla yaşadıysanız eğer bu oran bozulacaktır doğal olarak, dengeler alt üst olacaktır. o zaman ne söylesek yalan olur!
