aşk acısı kadar saçma sapan bir acı olamaz. sizi bırakıp çekip gitmiş insan için üzülmek onursuzluktur. hayatınızın ve kendinizin kıymetini bilin diye hep desemde bende bazen acayip yaşıyorum lan bu acıyı hemde yıllar geçmesine rağmen...
önce canın silkilene kadar ağlayacaksın. ardından bir süre sakin, suskun yaşayacak, kafa dinleyeceksin. dibine kadar acını yaşarsan "yeter lan artık başlarım aşkına o kim sanki" lere başlar ufak ufak unutursun. hem zararsız hem de kısa yol bence.
antidepresan almak.
dua etmek.
istek geldiğinde çekinmeden ağlamak.
kendini dış dünyaya kapatmamak.
yeryüzünde tek olmadığını bilmek.
yazmak.
hiç tanımadığın çeşit çeşit insanla üstü kapalı da olsa dertleşmek.
eski sevgiliyle ilgili hatıralardan uzak durmak.
dondurma yemek.
inşirah suresi'ni okumak.
al-i imran suresi'ni okumak.
bakara suresi'ni okumak.
allah'ın hikmetine teslim olmak.
Bir süre hiç ilişki yaşamamak, söz konusu insanı bir daha görmemek, anıları en azından somut olanları imha etmek, ve en en önemlisi sabırla geçeceği zamanı beklemektir. Evet hiç yaşanmamış birindem çevresini gözleyerek çıkardığı tavsiyeler efenim.
