En son lisede iken çektiğim bir acı türü. 2-3 ay hayatımı mahvetmişti. Sonra Steam'da denk geldiğim bir oyun sayesinde bu acıdan eser meser kalmamıştı. Bazen yeniden aşk acısı çekme isteği zuhur etmiyor değil. Bilmiyorum ya, ayrı bir zevki oluyordu. Ben de böyle bir manyağım işte. Manyak olmaya karar verdim galiba efendim, evet.*
18 yasındayken ilk sevgilim tarafından maruz bırakıldıgım acı. net salakıktır. aksini iddia eden de polyanacıdır. minimum 6 ay maksimum 3 yıl sürer. genel gözlemlerim böyle. insanın türünü devam ettirme istegidir. detaylı felsefi yaklasım icin.
(bkz: arhur schopenhauer)
(bkz: aşkın metafiziği ve kadınlar üzerine)
Nasıl aşk acısı bunlar ben Red yiyince ortada aşk maşk kalmıyor siz siktiri yiyince nasıl hala acı çekiyor sunuz.
Ben bir tek platonik olur ise acı çekiyorum.
Yakmayan yangın olur mu? Yangına düşüp de yanmamak olur mu? Yanmayan ateşi bilir mi? Ateşi bilen tek pervane yanıp kül olan değil mi? Acısını çekmeyen aşkı ne bilsin, aşkı bilmeyen aşık olur mu? Hem Gerçek aşka varan yol aşkta kavuşamamaktan geçmez mi? Acınızda kavrulun bakalım yağmur ne taraftan yağacak
ne kadar çok benimsersen,özlersen,değer verirsen o kadar süren acıdır.
karşındaki insan senden vazgeçip başka birisine gitmiştir. işte o an acının doruk noktasıdır.
