Kendileri gerçekten seven birini bulduklarında acıları geçen kadınlardır. Bir erkek için bir kadın bazen yüreğe dağlanmış bir damga gibidir. Yıllar geçsede, başka bir kadınla mutlu olsada o yüreğe kazılı kadın unutulmaz. Fakat kadınlar için bunun aynı olmadığı kanaatindeim. Yeterki istediği değeri ve sevgiyi gösteren bir erkek olduktan sonra aşk acısı çekmeyen kadınlar kategorisine girerler.
aşk acısını sadece kadınlar çektiği için başlık mantıken yanlış. aşk acısı çeken erkekleri görsem mutlu olacağım, o derece! artık bu grupta olmak istemiyorum tabii. aşkın acısı da değil bende ki de ne olduğunu da bilmiyorum. kimyam, kavramlarım, herşeyim karıştı...
babasının koynundaki şefkati başka erkeklerde bulamayan kadınlardır.
ilk aşk babayadır ya hani; zamanı gelince anlarlar ki o aşk bile acı veriyorsa vazgeçilmez değildir.
erkeklerin kirlenmiş gözüyle baktıkları bu kadınlar tanıştığı her erkekten o şefkati bulamamışlardır.
hala onun bu arayışını fahişelik olarak görenler ona gerçek aşkı yaşatacakmış gibi kandırır.
bir cinsel birleşme arayışında olan erkek tarafından elde etmenin hazzıyla yine o duruma düşürülür.
bu sadece aşk acısı değildir. hayata küfretmek, hayatın bedelinin bu olduğunu düşünmesi sonucu tüm yaşadığı her şeyin acısıdır aslında.
Sonra yine biri gelir, işte onu buldum der. belki evleneceği kişidir ama ömrü boyunca yine bir kız çocuğu yerine bir kadın olarak görüleceği için acısını hep içinde yaşatır.
isterse bin kişiyle olsun bir kadın, inanın o bin kişiye aynı umutla, aynı gözlerle, aynı arayışlar, aynı aradığı kelimeyle ve sonucunda bulamadığıyla yaşayacaktır acısını...
isterse o bin kişi sonrasında iki bine çıksın.
ya da hayatında sadece bir kişi olmuş olsun. ruhuna işleyememişse bir erkek, o kadın acısını başka erkeklerle de gideremeyecektir.
ta ki; o klişe cümlelerden, sorulardan birini sormayan, sabah uyandığında hala aynı bakan, sadece denizi seven, kumunu, çakılını, balığını umursamayıp sadece ona sarılan birini bulduğunda o zaman geçecektir acısı derinlerden...
Aşk acısı çeken erkekten farklı değildir...
iştahı kesilir, güçsüz hisseder, sorar sorgular, keşkeleri ve nedenleri düşünür...
Canı yanar... Nefesi kesilir..Uyku tutmaz...
Ama geçer...Er ya da geç geçer... Tabiat bu süreci bitirir!!!
ben çekeni görmedim
ayrılmayı bırak en ufak tartışkmada yedeklerden birini çağırıp altına yatıyolar şimdiki kadınlar.
kadınların bu kadar ucuzlaması üzüntü verici.
karakterli kadın çok az kaldı.
