ilk okul birinci sınıf... önemli tabii ilk okulun birinci sınıfı, seni akşam yatırıp sabah sıcak odanda uyanıp kahvaltı sofrasına uyandığında yağmış karları görürsün şaşırırsın, şaşırırsın çünkü bir şey hissetmedin, dışarıda kar yağmış sadece bir pencere uzağına soğuk kaplamış bembeyaz olmuş, dışarıda üşümüşler var ama o an kar senin için bir manzara bir tablo bir oyun çünkü üşümemişsin... üşümedim çünkü annem benden önce kalkmış evi toplamış dışarıdan odun kömür getirmiş sobayı yakmış kahvaltımı kurmuş süt bal yumurta peynir küçük bedenim bunların hepsini bitirip büyüyecek. öyle bal peynir deyip geçmeyin o karlı sabahta senden önce kalkıp işe giden baba köyünde bilmem kimin süzdüğü balı peyniri 1,265 km yoldan senin kahvaltına getirmiştir... kahvaltını yapmışsındır annenin ördüğü patikler ayaklarını ısıtırken bir pencere ötende ki karı görünce sıcağı daha bir çok seversin annenin ördüğü patik yetmez annenin kucağına gidersin işte o sıcaklık gözünle gördüğün karı içinde eritir o zaman sana içerisi de dışarısı da minik beyninin yettiği bildiği her yeri de ısıtır, anne huzuru bu olsa gerek.
günler ardı ardına gelir bu sefer bir heyecan olur, anne sıkı sıkı giydirir tutar elinden önlük yakalık derken devamını çanta suluk derken okul alış verişi tutar, komşu teyzeler yanağını sıkar okula mı başlıyor maşallah der... ne oluyor bitiyor anlamıyorsun yeni bir şeyler alınması güzel ekstra sevgi gösterileri de iyi ama okul niye bu kadar büyütülür ki ?
yine bir sabaha uyanıyorsun yine ev sıcak yine dışarısı soğuk ama bir telaş... işte o telaş içinizde ki sıcaklığı ılığa çevirir, bu sefer kahvaltı sofrası da bir tatlı gelmez keyif vermez, önlük giyilir okulun yolu tutulur, kendin gibi yüzlerce senin gözünde milyonlarca öğrenci vardır kocaman bir bina mahşeri kalabalık bir telaş sağa sola koşuşturan insanlar.
sonra seni bir sınıfa koyuyorlar duvarında dört mevsim... 50 tane benim gibi çocuk 50 tane benimki gibi olmayan anne çünkü benim annem o ama beni bırakıp gidiyor, benim annem nasıl beni bu kaosun ortasında bırakıp gider bunu nasıl yapar ben ne yaparım şimdi eve nasıl gideceğim ne zaman bitecek bu, bu adam kim bir şeyler anlatıyor yanımda ki çocuk neden ağlıyor o kız bana niye bakıyor, ilk kıyametiniz kopmuş sırat da sıra beklerken bir sûr daha çalar yanında ki önünde ki arkanda ki sağa sola kaçışır ne oluyor demeden sınıfın kapısı açılır meraklı gözlerle içeriye bakan insanları görürsün, o kadar insanın içinde anneni görürsün gözlerinin içi gülen ama kocaman kocaman gülen anneni görürsün koşarak gidersin annen kucağına alır seni... dersin kıyamet kopsa da benim annem var hayatımın ilk burhanında annem yanımda... ilk okulun ilk günü böylece geçmiş oldu, ertesi sabah aynı telaş aynı yol aynı okul ve biraz daha rahat... çünkü biliyorsun annem bırakacak annem alacak annem hep olacak.
hayattan ilk ayrılığı kısa sürede olsa seni en çok seven kişi tarafından öğreniyorsun. beni annem kadar kim sevecek diyorsun ama gidiyorsun kanından canından olmayan bir kadını seviyorsun sonra bunun aşk olduğunu öğreniyorsun... iyi de annem beni hiç bırakmadı beni bırakmayacağını ince ince kalbime işledi bu neyin garantiside ben bir başka kadına aşık oluyorum !
bir kalbi senin kalbinin üstüne titriyor, senin kalbine titreyen kalbi aldatırcasına kalbin bir başka kadının kalbine titriyor... biz ayrılığı ilk okul birinci sınıfta tattık, benim aşk acım silgi kokulusundan olsun.
