başlığı sözlükte arattım "sözlük'te yok!" yazdı.
limewire'da arattım "ağzında jilet çeviren liseli cute girl has orgasm on webcam" yazdı, indirdim, şimdi virüsle beraber giriyoruz bu entryi.
ankara'nın güzide bir lisesinde okumuş olmamdan mütevellit (okulda iki kişiden üçünün babası milletvekili ya da paşa'ydı. hatta bi çocuğun babası hem milletvekili, hem paşa, hem de vapurdu) böyle bir grup oluşmadı bizim okulda, oluşamadı, g.tleri yemedi. fakat başka liselerden tanıdıklar oluyordu, efendim gençlik vakitleri tabii kavga dövüş oluyordu, gözlemleme şansı yakalıyorduk; hemen hemen her lisede karşımıza çıkar bu çakal çukal takımı. o kadar çoklar ki, ben kantincinin bozukluk olmadığında sakız yerine jilet şeklinde para üstü verdiğinden şüphe ediyorum.
harbiden sakız çiğner gibi jilet dolandırıyor herifler ağızlarında, bir takım hareketler, efendinize söyleyin görsel şovlar.. bu maharet zaten bir bu liselilerde, bir travestilerde gnosistir.
hayatımın bir dönemi sürekli kavgayla geçti, gerekli gereksiz. sonra enerjimi kısa dönemli de olsa spora kanalize etmem sonrası kavga dövüşten hazzetmez, yıllardır da kavga etmez duruma geldim. fakat tee bir vakit bir arkadaşım, komşusunun okulda bebelerce rahatsız edildiğini ve bunların okula gitmemiz gerektiğini söyledi. hayır biliyorum da liselerin ne bok olduğunu, yaş kemale ermiş, hala lise kapılarında piç mi ufalayacaz?
hatır gönül meselesi olunca mecbur gittik, geldi epey bir çocuk okul dışına, baktım hepsinin ağzıdan jilet. o an zaten liseliden dayak yemek, aşağılanmak hiçbir şey umrumda değil, yeter ki yüzüme jilet gelmesin, kafamdaki tek düşünce bu. çocuklar gitgide kalabalıklaştı, ben dedim aha ikametgah meydan ilmuharebesi birazdan başlayacak ve şu karşımdaki bacaksız piçler bizden enfes bir fileto çıkaracak. kalabalıklaşırken etrafımızı da sarmaya çalışıyorlar fakat izin vermiyoruz. not olarak düşüyorum, kalabalık bir orospu çocuğu grubuyla kavga etmek durumunda kalırsanız üç altın kuralımız var, 1- çevrelemelerine müsaade etme, 2- yere düşme, 3- ilk saldırıları geçiştirdiğin anda yaldır yaldır kaç abura koyim.(bunları sensei'm lee hwon sung'dan öğrendim, rahmetli iki ay daha yaşasaydı kasları jilet geçirmeyecekti derler. derler, derlerdi de inanmazdım). her neyse, konuşurken çocuklardan biri ağzındaki jileti işaret ve pandik parmağının arasında koyup yavaşça arkadaşımın yanağına dokundurdu, çok hafif bir kan sızmaya başladı. o saniye itibariyle arkadaşım bu ibneye sağlam bir dene kapattı, ben önümdekini bir güzel giydirdim ve saniye saniye g.t korkusu ve adrenalinin insana neler yaptırabileceğini izlemeye başladım. yanımdaki herif öyle bir kaçıyor ki o an bilincinin yerinde olmadığından eminim çünkü iki metrelik tellerden tek sıçrayışta geçiyor(ben kikirdeyerek tırmanıyorum), bacaklar kafadan iki metre önde falan, felaketti kısaca.
şiddetle gücün doğru orantılı olduğuna inanmış, inandırılmış, büyüklerinin onlara bu ortamı sağladığı bir dünyanın ipsiz veletleridir bunlar. evet lise dönemi için doğru bir inanış, fakat sonrası katil, torbacı, hırsız ve bilumum hapishane sakini. bunlar toplumun yarayan kanalarıdır evet. jilet çiğnemesin bu çocuklar, karanfil çiğnesinler!(siktir lan banane)
Her gece alkol alıp babasından dayak yiyen bir çocuk gözyaşlarını saklar arkadaşlarından ve ertesi sabah kendi akranlarına meydan okur gözyaşlarını ve dayaklarını kiniyle geçiştirebileceğini düşündüğü için.
Fazla empati kurmak beraberinde hümanist bir yaşamı getirir fakat bu yaşam var olan hayatları yaşayanların bize gösterdikleri kadarıyla değil de araştırabildiğimiz kadar görmemizi sağlar ve işte bu yüzden işin aslını, nedenler ve sonuçlar ilişkisini incelemek lazım.
sene 1996 mı ne. ankara nato yolu'nda bir lisede okuyan amaca oğlunun sevgilisine çakallar dadanmış, kızı boyna rahtasız ederlermiş. bizim kuzende bunları duyar. 4 kişi toplanır mevzu lisenin önüne gideriz. kuzen bizim grubun önünde çakkallarla başlar konuşmaya. sonra çakkalardan en irisi "seni de senin sevgilini de s.kerim lan" der ve ardından bizim kuzen herifin ağzının ortasına bir tane yumruk yerleştirir ve akabinde çakalın ağzından resmen kan şelale olur akmaya başlar, olay yerindeki herkes ufak çaplı bir şok yaşar ve şoku atlattıktan sonra anında topuklar mahellede alırız soluğu ve hemen evlere dağılırız.
iki gün sonra amca oğlu telefonla beni arar ve:
- kuzen, hani herife yumruk attım da adamın ağzından kan resmen şelale oldu ya?
+ eeee?
- meğerse herifin ağzında jilet varmış!
+ ohaa..
- yaa, herifi hastahaneye zor yetiştirmişler.
+ hade yavvv... (benim g.t üç buçuk atar o anda)
- valla geberiyormuş az daha! acayip yusufladım ha! neyse, sen bizim buralara pek uğrama şimdilik. ben de bir iki hafta ortalarda görünmeyecem. zaten kızıdan da ayrıldım. s.kerim karısını kızını, katil eder bu inbeler adamı. tamam mı kuzen!
+ hay azına zıçayım sıtkı senin!
jiletin kullanma alanını genişleten liselilerdir. bunun ileri safhasıda sirklerde veya akşam haberlerinin ilginç bölümünde karşımıza çıkan kocaman kılıcı bogazından içeri sokan birey olmaktır.
alt düzeyide, ileri safhasında saçmalık mucidi adaylarındandır ve dikkat etmelidirler ki jilette, kılıçta bir taraflarına kaçmasın. sonucu gazetelerde 3.sayfa haberlerine konu olur ve bu sözlüğü üzer..
