geçen akşam gaza gelip memlekette oluşumun da rehavetiyle yarım ekmekten fazla yedikten sonra, sandalyeye yaslandım ve '' off ne yedim yau şiştim vallah'' deyip kalkmaya yeltendim ki, ''len, ne yedin ki sen şimdi? şunlar hep duruyo. otur şuraya otur'' lafızlarıyla beynimden vurulmuşa döndüm. iki tıkıl köfte daha yedim ve annem homurdanırken masadan kalktım.
-içine biraz vitamin girsin. (kuzuyuz ya biz)
-ne yiyorsun , ne içiyorsun sen. (ense muhtar kellesi gibi olmuş hala soruyor)
-kendine bakabiliyormusun? (yok komşular ilgileniyor sağolsunlar)
-neden öksürdün? neden hapşırdın? (henüz ölmemiş herkes yapar bunu)
-boşu boşuna helak ediyorsun kendini. (iyide ben sporcuyum)
-hep dışarıdan yiyorsun. (evde oturuyorum ben tabii)
-e yaşlanınca nolcan? (ölcez mk)
çünkü salatayı yemiyorsundur tek bi kez atmışsındır agza anne de buna sinirlenmiştir, biz onu ne emeklerle yapıyoruz biliyo musunuz o salata öyle kalıp dökülüyo, yapmasak salataaaa diye seslenirsiniz, söylenip durursunuz, aynı şey cacıkta da var !!!
8 kat yorgan örttükten sonra üşüyor musun oğlum der. Sizi bu dünyada gerçekten seven tek kadındır. Kız kardeş dahi duruma göre size diş biler ama anne asla. El kızıyla karşılaştırmıyorum bile.
10 yaşından beri duyduğum laflar arasındadır. şöyle de devam eder: "vitaminli şeyleri yeme tabi oğlum. hep abur cubur cips ye sen. bu salatadaki vitamin hiçbir şeyde yok. bak içinde marul var, domates var, salatalık var, biber var, limon var. vitamin deposu vitamin."
