gercekten zor saka yapmaya çalısırsın yada tanışmak için ismini sorarsın ama o bir an sizin gözlerinize, büyük göz bebekleri ile bakar,akabinde ise sanki cok büyük bir suç işlemiş yada hata yapmış gibi korkarak,üst üste bindirdiği ayak parmaklarına bakışlarını indirir. anlamsız olansa put gibi kalır o şekilde. hareket eden tek uzvu ayak parmaklarıdır onları da birbirine dolamaktır.
son bir gayret.. ve ağzından ismini söyletirsin.ancak öyle bir söylemiştir ki ''kendi duydu mu acaba?'' diye merak edersin.
sorun şu ki bu 5-6-7 yaşında ki çocuk; ailesinden aldığı hangi eğtimi o minik beyninde evirip çevirerek, büyükleri karabasan sanmaktadır yada öyle davranmaktadır.
insallah ileri zamanlarda anlatım eksikliği yaşamaz.
merak ettiğim birşey daha var. bir çocuk babasından neden korkar ki?
slow motion yazacaktim* kendimden igrendim bir an. altina ayar veremeyeceksiniz artik bu basligin. nihah.
bir iletisimsizlik abidesidir bu veled, cinsiyeti her sey olabilir ancak ekseriya kiz cocuklari oldugunu soyleyebilirim. konusacak konusamaz, soru sorarsin cevap bitene kadar aksam olur, oyle igrenc, yapis yapis bir seydir bu. bir de hicbir sey anlatmadigi halde yavas konusan cocuk var, o iyice korkunc. agzinin icine düsersin hergelenin, sonucta tek kazancin susmus olmasi olur. tuvalette gecirilen zaman gibi bu tip cocuklarla konusulan zaman toplanip omrumuzun kac yilini boyle heba ettigimiz hesaplansa korkunc bir tablo ortaya cikacak.
