eski kız arkadaşım söylerdi bunu bana. böyle onu kızdırdığım zamanlarda. gözlerini kısar, hafif çocuksu bir edayla söylerdi.
hatta öylesine güzel söylerdi ki. sırf bana "senin ağzını burnunu kırarım" desin diye kızdırırdım onu sebepsiz. çok hoşuma giderdi söyleyiş biçimi. tatlılığın dibine vururdu söylerken. hatta hatta kırsın isterdim bazı zamanlar. o derece hoşuma giderdi çünkü.
sonra sonra ne mi oldu? ihanet. terk ediliş.
peki şimdi durum ne biliyor musunuz?
ben onun ağzını burnunu sabahlara kadar kırmak istiyorum.
ergen bireylerin kendilerini en güçlü en kuvvatli görmeleri sonucu yanlışını gördükleri her insana söyledikleri laf. güven tavan yapmıştır bu arkadaşlarda.
orta okul çağlarında söylenmesi muhtemel, kavga başlangıcında sarf edilen söz öbeği.
"çıkışta gel olm çıkışta" olarak devam ettiği sıkça görülmektedir.
ilerleyen yıllarda kırılmakla tehdit edilen ağız burun hakkında farklı yaptırımlar olduğu saptanmıştır. **
piskopat kimselerin
dillerini büzüp
ellerini yumruk yapıp
üstüne doğrultarak
söyledikleri laftır.
bu adamlar biraz saftır
belki dünya onlarındır
işbu büyük bir yanılgıdır.
