çok derin psikolojik çözümlemeler gerektiren "yaparım" tipi küfürdür.
bakın ne diycem, bu hani Sigmund Freudun piskanalizi var ya hani, hah ondan ileri bi durum.
oral dönem anal dönem filan var hani.
anal dönemde çocuk kakasına hükmediyo hani, böyle işşemiyo sıçmıyo tutuyo, bu yetiyle kendini bi halt sanıyo ya, o dönemin üstünlüğüyle gelen bi küfür bu.
bak bok, sıçarım, bilmem ne... fark ettiniz mi, küfürler hep belden aşağısıyla ilgili.
yani birisi de demiyor ki, senin ağzını yerim ben.
varsa yoksa sıçın.
bu kelime insanoğlunun özellikle türk milletinin iç piyasaya sürdüğü en iğrenç kelime. en basit olayda bile bu laf kullanılıyor. hatta şaka yapan insanlar, ilk ağızlarından çıkan kelime bu. çok iğrenç ve insanların ağzına hiç yakışmıyor.bazı aileler çocuklarının yanında bile bu kelimeyi kullanıyor, haliyle büyüyen, çocuk arkadaşlarına bu şekilde hitap ediyor. genç insanlar, ellerinden geldiği kadar, bu kelimeyi kesinlikle kullanmasınlar.
mahallede top oynayan çocukların topları uzağa kaçmıştır. orada geçen bir ablaya seslenirler.
-abla vursana bi topa.
abla son derece şık kıyafetler içerisinde, dalgalı saçlarını savurarak topuklu ayakkabısıyla topa vurmuştur. lakin top oldukça ter bi yöne gider.
çocuk:
-mına kodumunun, yamuk musun nesin?
abla:
-senin ağzına sıçarım.
