yorgunsun, biliyorum. oysa bir tek sözcük yeter anlatmaya.
saçlarım ellerini özlüyor. çığlar yuvarlanıyor ömrümün uçurumlarında.
seni anlıyorum.
o en saklı yerinde ağlayan kahkahalar, hangi yasak umudun ihanetidir?
birer birer koparmışlar çiçekleri.
şu yoksul duvarların dili olsa da, anlatsa neler çektiğini.
buz gibi yastıklara sarılıp da sabahı zor ettiğini.
anılara da sığmıyorsun.
yaprak döktüğün satır arasında altı kırmızı ile çizilmiş ve tırnak içine alınmış suskunluğun başharflerisin.
şehirler uyurken, boğazına sarılırken öfkeler, bu gizli gülmeler, bu sessi ağlamaların nedir anlamı? s
en hangi mevsimin yağmurusun?
ağlıyorsun,
artık gülüp geçiyorsun aşklara,
inanmıyorsun.
