her yaşta başımıza gelen olaydır. uyumak için yastığa başımızı koyduğumuzda, musluklar açılıverir. rahatlayana kadar ağlarız. taki bitap düşeriz ağlamaktan, öylece sızıp kalırız. hatta o sıkıntılı süreç uykudaykende devam eder.
en rahat yatagında aglayabilenlerin vardığı sonuçtur.
şahsen birinin yanında ağlamaktan nefret ederim. ağlamamak için direnmekten çene kaslarım ağrır. engel olamadıgım tek damlaya sahit olurlar en fazla.
yastığa rimeli nakşetmek işime gelir.
yataga yattıgında illa kafandan gecirirsin niyesini, nasılını, zamanını, olasılıksızlığını ya da pişmanlığını. nasıl olsa kimse de görmüyor, gözlerin başlar isyana. durmaz bu sefer, aglayarak uyuyakalırsın.
aciya ve gözyaslarina vücudun yenik düsmesidir uzun bi gecenin sonunda. uyandiginizda o sorun hala orda durmakta ve size bakmaktadir, kaldiginiz yerden devam edersiniz bi daha sizana dek.
büyük ayrılık durumlarından sonra görülmesi muhtemeldir. sevgilinin gidişi, yakınınızdan birinin kaybı, alınan berbat bir haber sizi bu tip bir duruma sokabilecek olaylara örnek olarak verilebilir.
