ozalitçide paftaları pc ye atmaya çalışırken bir türlü dosyaları bulamadığınızda ve teslime 40 dk kaldığında başınıza gelen şeydir. eliniz ayağınız boşalır, nefes alamaz hale gelirsiniz, içerde bir telaş size su ve kolonya bulmaya çalışırlar. siz bi yandan ağlar bi yandan da nolur nolur nolur diye aramaya devam edersiniz. **
derdini anlatacak ve anlayacak kimse olmadığını fark ettiğiniz zaman yapılandır. zira şu hayatta sizi olduğunuz gibi her zaman kayıtsız şartsız seven bir tek yaradan vardır.
her zaman olmasa da, gönülden iman etmiş insanlar mutlaka yapmıştır.
o gözyaşlarının her biri, cehennemi söndürecek.
allah için ağlayan gözleri cehennem yakmazmış.
yanında allah'ın ismi anılınca durmadan ağlayan sahabeler, evliyalar varmış.
onlar gibi olmak ne haddimize.
efendimizin vefatından sora, bilal habeşi ezan okuyamaz oldu.
ezanı okurken muhammed resul kısmına gelince ağlamaktan konuşamazdı.
bu yüzden mekke'den şam'a gitti. çünkü mekke ona resulü hatırlatıyordu.
efendimize duyulan aşk, muhabbet bile ne kadar büyük.
bir de onların kalbindeki allah aşkını düşünsek, beynimiz yanar herhalde.
yekten teslim olma sekanslarının en candan, en samimi, en birebir anları...
bizatihi bende bu şekilde zuhur ediyor, konuyu subjektiflik sığlığında örneklemeyeceğimden rotayı genele çevirmek isterim ki, yaratıcıya tam bi dönüş aslında. bi yanlış yapılmış olabilir, bunun ehemmiyetini farkedip kezlerce kez pişmanlıkla af dilemek, belki o günahın affına kadar gider.
tabii, bi ehl-i hidayet okur bu başlığı, af dilemenin mantığına gark olur. bi de ehl-i dalalet okur, onun için hiçbi şey demektir. o da gelip leş gibi yorumlarıyla saygısızca bizim samimi bulduğumuzu aşağılar. kişilerin hayat konumlarıyla, istedikleriyle, ulaşmak istedikleri yerle orantılı bi eylem aslında bu..
yapılan hatalar, pişmanlıklar, bazen asla olmayacak gibi olan bi olayı çılgınlarca istemek... kimseden çare gelmeyeceğini düşünen bünyenin, yaratıcıya yönelip istemesi, isterken teslim olması. ve yine de gelecek sonuçlar muhakemesinde tevekkülünü koruması...
yaratıcıya karşı havf ve reca dengesini korumanın gururu.
yapılan yanlışlardan sonra arınma isteği.
doğru yol için ısrarla isteme samimiyeti.
ve yine başa dönüyoruz; hayat frekanslarının bağdaştığı noktadaki samimiyet algısı...
