hayatta her şeyi dalgaya aldığımdan yada hödüklüğümden mi bilmiyorum, bazen istesemde ağlayamıyorum. Böyle çok erkek var, bazı şeyleri deneyimledikçe gözlerin kuru beton gibi oluyor.
Annesini, babasını kaybettiğinde ağlar, baba olduğunda sevincinden ağlar, çok fazla güçlü kalmak zorunda kalmıştır dayanamaz ağlar, sevdiği kadın için ağlar yani koskoca bi yüreği olduğu adam olduğu insan olduğu sevdikleri için ağlar..
Gözyaşının rengi cinsiyeti yoktur. Ağlayan birine şefkat duyamacak kadar ne yaşadınız veya ne yaşayamadınız orayı anlamadım ben ?
babasının ölüm haberini aldığında, ninesinin dedesinin halasının amcasının ölüm haberini aldığında, normal bir insanın hüngür hüngür ağlayacağı durumlarda zerre kadar göz yaşı dökmemiş bir eril kişilik olarak size tüm kalbimle şunu soyleyebilirim: ağlamak nimettir, insana bahşedilmiş bir hediyedir belki de bir mucizedir...
erkektir tabii ki. erkekler ağlamaz diye bir şey yok. erkekler kolay kolay ağlamaz ya da ağlanabilecek şeylere ağlar diye bir şey var bence. kadınlar kolay ağlar mesela yapıları gereği. kolay ağladıkları için, bunu eleştirme manasında söylemiyorum ayrıca; kolay ağladıkları için, erkek bir şeye ağladığında erkek adam ağlar mı veya karı gibi ağlama lan falan denir argo olarak. halbu ki alakası yok. erkek az ve öz ağlar erkek ağladı mı harbi ağlar. tabii erkeğin az da olsa yalandan ağlayanı, kadının da azdan fazla hatrı sayılır sayı da samimi ağlayanı olduğu gibi.
