akmayan o göz yaşları sanki insanın soluk borusunu tıkar da nefes aldırmaz. hıçkırır ama ağlayamaz patlıycak gibi olur insan. berbat bişeydir. ağlatacak şarkılara filmlere anılara sığınılır ağlamak için ama o da kar etmez bazen.
derler ya ağla açılırsın, işte bir türlü açılamazsın bu nedenden ötürü, hep içinde patlar herşey, birikir birikir ve daha fazla birikir. hele ki bir tiyatrocu olarak ağlayamamak en kötüsüdür belki de. her tür taklidi yapabilrsin, mimiklerin herşeyi anlatmaya yeter ama ağlayamazsın bir türlü gerek rol icabı gerek gerçek hayatta.
"kanka ben bile ağladım ulan!" diyen mahallenin psikopatının tavsiyesi üzerine babam ve oğlum izlemeye gidersin ama gene olmaz. çok üzgün olunca millet şakır şakır boşalırken sen sadece kilitlenir bir zombi gibi boş boş bir noktaya bakarsın.
allahtan the cry of silence yetişir imdadına, duygularına tercümandır sanki. kulaklıktan içeri dolan notalar nötralize eder içini. sonra yapay bir haz ile kalkarsın yerinden normal hayatına dönmek istersin ama olmaz tabi. allahtan tiyatrocusundur msn den geyik amaçlı msj atanlara laf yetiştirebilir sahte gülücükler yollayabilirsin. buna da şükür der şarkıyı başa sararsın.
hüngür hüngür ağlayan insanlara her zaman özenmiş ama bunu hayatının hiçbir döneminde yapamamış insandır. her zaman içinde ağlayan ve ağlayan insanlara göre daha az yaşayacak insandır. çünkü diğer insanları üzmeyeyim derken en çok kendini yıpratacaktır.
duydugunuz ani kotu bir haberle yasanilan durum. gozyasiniz gozpinarinizda donar. gozleriniz dolar. bardak bardak aglamak isterseniz.. o ilk damla gozkenarinizda buzlasir. kaskati kesilirsiniz.. birisi etinize igne batiracak olsa kaninizin akmayacagini dusunursunuz. allah yardimciniz olsun.. cok zordur.
tehlikeli bir durumdur. akması gereken göz yaşları akmaz ise, kalbe doğru iner ve tıpkı bir çamaşır makinasının kireçten tıkanması gibi kalbi tıkar. Allah muhafaza kriz geçirtir. çok korkuyorum, çünkü uzun süredir ağlayamıyorum ne kadar istesemde.
ağladıktan sonra rahatlarsın, sen ağlatan büyük olay daha önemsizmiş gibi görünür gözüne. o zaman da dersin ki ne güçsüzüm neden ağladım ki... bunu bir iki kez yaşayınca anlarsın ki kendini güçsüz hissetmek, ağlayamamaktan daha kötüdür.
güçlü görünmek zorundasınızdır. gözyaşlarımızı dışardakiler görmez ama bilmezler ki içimize binlerce damla gözyaşı akıttığımızı
bakakalırım giden geminin ardından
atamam kendimi denize
dünya güzel
serde erkeklik var
''ağlayamam''
