uzun süre sonra dönersin, bir zamanlar sokaklarında binbir hatıra bıraktığın şehre. içgüdüsel olarak yoldan geçen herkesin yüzünde tanıdık bir ifade ararsın, hatıralardan çekip çıkarmaya çalışırsın birilerini. okulu asıp banklarında sigara içtiğin parkın yerinde yeller esmektedir. büyük bir alışveriş merkezinde kaybolursun gençliğinin yeşil çimleri yerine. ilk kavgan, ilk aşkından geriye hatıraların kaldığını anlarsın, mahallendeki yabancı yüzlere denk geldikçe. gözlerin yanar, bir köşeye kaçarsın. tüm özlemini gözyaşlarıyla taçlandırmak ister, yapamazsın.
geri dönüşlerin vazgeçilmez durağıdır ağlayamamak, hiç gelmeyecek insanların beklendiği kupkuru, ıssız bir köşe.
genelde erkeklerde olan durumdur. yoksa kızların en sert takılanı, ' en son ne zaman ağladım hatırlamıyorum hahaha' diyen türleri bile yalnız olduklarında ağlarlar. kötü bir durumdur tabi ki zira insanın gülmek kadar ağlamaya da ihtiyacı vardır.
hayatımda başıma gelen en kötü şey. küçükken sulu göz denilen birisi olarak uzun zamandır ağlayamamak çok tuhaf.
abartısız iki senedir ağlayamıyorum. geçen sene dedem öldü, kendimi ne kadar kassam da ağlayamadım. sevdiğim adam gözlerimin içine baka baka başkasına aşık olduğunu söyledi ağlayamadım, hatta o kadar sıktım ki kendimi ağlamak için mosmor oldum. gene de ağlayamadım. ailemden ilk defa ayrıldım ağlayamadım. yakın dostlarımdan birinin kanser olduğunu öğrendim, gözüm doldu ama yaş akmadı. artık ne filmler ne de şarkılar etki ediyor. şu an en çok istediğim şey hıçkıra hıçkıra ağlamak. insan ağlamayı ister mi hiç ama isteyebiliyormuş demekki...
Üzgün görünmemek için, aileni üzmemek için tutarsın göz yaslarını icinde. Ama bilirsin ki her bir icine akan göz yası canını yakar... Tarifsiz bir duygudur aglayamamak...
sadece aglayamazsiniz. su ana kadar yasadiginiz en buyuk aciyi cekseniz bile gozlerinizden yas gelmemesidir. cunku o kadar cok seyi o kadar yogun hissediyorsunuzdur ki... ve cevrenizde insanlar vardir, acinizdan asla haberdar olmamasi gereken...
O kadar cok aglamissinizdir ki artik duydugunuz en kotu haberde, yasadiginiz, sahit oldugunuz en kirici olayda bile dokemezsiniz gozyasi. Aglayarak degil de gulerek gosterirsiniz acinizi.
insanın gırtlağına çöker; nefes alamazsın, çırpınırsın, içinde fırtınalar kopar ama belli edemezsin. dişlerini öyle bir sıkarsın ki çene kemiğin zonklamaya başlar, burnunun direği sızlar da yine de gözünden bir damla yaş akmaz, akamaz.
Ağlamak.
Ağlayabiliyorsan hala, saflığını kaybetmemişsin denebilir. Ağlayan birine imrenmek diye bir şey olduğundan haberin yoktur üstelik.
Neden ağlar insan saymakla biter mi ?
Peki neden ağlayamaz kim bilir ?
Ağlamak istediğim halde ağlayamadığım durumlarla karşı karşıya kalırım bazen.
Bu öyle berbat bir his ki elin ayağına dolaşır.
Susuzluktan ölmek üzereyken su sesi duyup son gücünle sese doğru gittiğinde, orada su değilde sadece su sesi olduğunu görmek gibi ağlayamayanın hali.
Bir kaç damla saklasaydım dediğim anlar yaşadım.
Gözünden yaş yerine kan akan insanlar gördüm.
Neden aglamadıklarını sormadım, kimse o anı hatırlamak istemez.
Zamanın bir yerinde gözdeki son damla düşmeden kirpikten, çekilir içeri doğru ve hep dışa süzülen o yaş gözlerinin dibindeki kuyuya sızmaya başlar.
Aglarsın ama sadece sen ve senin gibiler bilir nereye sızdığını damla damla, nasıl doldugunu neye taşacağını sadece sen bilirsin.
Malesef 9 yaşından beri gerçekleştirmeediğim durumdur. Avantatları, ağlanması gereken bir ortamda ve bir durumda ayakta kalabilmek teselli veren görevini, yerine gitirmektedir.
Dezavantajı, ağlamayı gerektiren bütün kötü durumları içinize atıyor olmanız ve ilerleyen süreçlerde bunun getirdiği altından kalkınamaz enkaz bir psikoloji.
bazı insanlar ota boka hüzünlenir hemen ağlayıverir, sen dolarsın dolarsın ama bir türlü ağlayamassın.sevdiklerini geride bırakırsın ağlayamassın, çok sevdiğin biri vefat eder ağlayamassın, duygusal olarak yoğunsundur ağlayamassın.berbat bir durumdur.bazen bülent arınçı kıskanmıyor değilim adam anında ağlıyabiliyor.
(#17144500) tam olarak budur. benimdir. ölümler yaşadım çıkmıyor amkk gözlerinden yaş. nasıl bir boktan durumdur bilemezsin. hüzünlenirsin
için gider ama çıkmaz o siktiğimin gözlerinden iki damla yaş.
bir kaç yıldır ağlayamıyordum. ta ki rüyamda babamı kaybettiğimi görene kadar. gurbetteyim şimdi babamdan, ailemden uzaktayım. hayatın bir cilvesi belkide bu. ama o gördüğüm rüya... unutmuyorum. unutamıyorum.
