acısını dindirmeye çalışan insanın arayışıdır. tabi bu arayış, acıyı dindirmek için gibi görünse de temelinde farklı amaç bulunur. bencil insanlarız ve eğer acı çekiyorsak, başkalarına da bunu bulaştırıp yalnız olmadığımızı hissetmeye çalışırız. omuzun sahibi, hep üzmek istenmeyendir; fakat yine o her şeye katlanmak zorunda bırakılandır. ağlarken gözyaşlarınızı birinin üzerinde bırakınca, o acıdan kurtulmuş hissediyorsanız, omzun sahibi sevmiyorsunuz demektir. omuz, acının dinmesi için araçtır; sahibi önemsiz.
hayatta yalnız olmadığının gösrergesidir. dertler etrafını sarmış olsa bile eğer ağlayabilecek bir omuz bulabiliyorsan çoğu insandan şanslı sayılırsın.
ağlanacak bu kadar olay varken bu devirde kesinlikle bulunması gereken bir şeydir. her omuzda ağlanır mı peki sanırım hepimiz güvenmenin zorluğunu billiyoruzdur.
