yıllar önce sizin yanınızda can veren çok sevdiğiniz bir arkadaşınızın neredeyse ona ikiziymiş kadar benzeyen kardeşiyle aniden karşılaşmak.
önce ölen arkadaşınızın geri döndüğü düşüncesine kapılıp sevinirsiniz,
sonra o olmadığını anladığınızda; arkadaşınız sanki tekrar yanınızda ölüp canverir...
(bkz: bulup bulup yitirmek)
düşünmem lazım dediğinizde, yanında olmamakla suçlayıp vicdan azabınızın körüklemesi bir sebeptir.
gerçekten sizi sevdiğini bildiğiniz bir insandan soğumak ise diğer bir neden...
kararsızlık çok büyük bir ana neden ama en çok ağlatan sebep de verdiğiniz kararın birini üzecek olmasıdır...
hiç tanımadığınız birinin bütün gece sizi gülümsetmesinin yanında, tüm vaktinizi geçirmeye can attığınız kişinin sizi ağlatması, ağlamanıza ağlatacak bir nedendir. evet, bu iş uzar gider böylece.. yine de
bas sebeptir ölüm en sevdiğin gitmiştir birdaha gelmemek üzere .
gurbettir , evini , yurdunu , ananın kucağını özlersin ama gidemessin .
asktır eğer gercekten yasıyorsan
bazen bir sarkı dinlemektir belki mazini belki bugununu hatırlatan .
