ağlamamak için kendimi zor tuttum. bu filmi izlemeye sinemaya gittiğimde yanıma takım elbise ve kravatlı, gözlük, kır saçlı, bıyıklı böyle okul müdürü kıvamında bir adam oturdu. filmi izlerken süleyman teğmen'in vurulma sahnesinde birisinin koluma vurduğunu hissettim, döndüm baktım bu müdür kılıklı abi hıçkıra hıçkıra ağlıyor, sarsıntısından kolu koluma çarpıyor.
Kaplumbagalar da ucar(gözümüzü kapattıgımız gercekler)
piyanıst(zaten bırsey demeye gerek yok herkes bılıyordur az cok)
guguk kuşu(hala son sahne jack nıcholson aklımda)
çingeneler zamanı(baya üzmüştü)
bir rüya için ağıt(gözyaşı bezlerim kurudu)
milyonluk bebek(hayata dair umutlarımı köreltti)
uçurtmayı vurmasınlar(aslında sızı dırek aglatmaya calısmayan bır fılm ama ben baya duygulanmıstım).
Filme gerek yok sevgili yazarlar. Açın gözlerinizi dünyaya bakın o kadar çok kötü şey var ki ağlamayı durduramazsınız. iki saatlik bir kurguya kaptırıp ağlamak yerine azıcık gerçekleri görmeye odaklansak belki bok olmaktan yine kurtulamazdık ama izimiz kalırdı bu soktuğumun hayatında belki. Tamamen yok olmazdık. Ne diyor bu sikik burda diyebilirsiniz ama neyse boşverin he deyin diğer entrylere geçin.
haluk bilginerli sanat filmleri.sanırım sanatçı ruhlu biri değilim.izlediğim filmlerin hiçbirinde sonu bağlamamışlar bu da beni deli ediyo.3 saat izliyosun ve film bitmiyo.bitiyor ama bitmiyor.gel de ağlama sinirden.
