bugün

Her ağlamamda yaptığım şeydir. Özellikle göz rengime bakıyorum ne güzel gözlerim varmış diyorum. Güzel dediğim renkte kahverengi neyse.
Ağlarken kendimi merak etmem ve o halimi gördükten sonra daha çok ağlamama neden olan saçma ama sürekli gerçekleştirdiğim bir eylem..
(bkz: bön bö töplö bö sölöklöklö döhö çök öğlöröm)
Ağlayınca çok çirkin olduğumu farkettim.
Hadi bi yüzümü yıkayayım deyince, görüverirsiniz o hilkat garibesine dönüşmüş yüzünüzü.
Konudan uzaklaşır, vaayy be ne hale gelmişim, ne biçim üzülmüşüm diyerek, feryat figan, salya sümük tekrar başlarsınız.
izlemeyin kendinizi, çok feci. Alın mendilinizi, usul usul oturarak ağlayın işte!
Yatarak da olur.
Bir kere 2004 te izlemistim o zaman kafam yarılmıştı. Kendimden nasil tiksindim o ne çirkinlik. Son oldu daha da ağlamadım bile.
Aynadaki faciayı gördükten sonra insan duygu karmaşası yaşıyor. Kötü bir eylem. Denemeyin.
Kendimin de yaptığı rahatsız insan eylemidir.

Yalnız haklıymışlar, harbiden tatlı oluyormuşum eheuhe.
Aynada bir kere kendimi görüp "bu tip ne amk" dedikten ve tipimin hiç de filmlerde ağlayan insanlara benzemediğini gördükten sonra çok nadir ağlamaya başladım.
Gerçekten insan çok güzel görünüyor ağlarken bazen. izlerken derdimi unutuyorum kirpiklerim ne kadar güzelmiş benim aslında ya diye düşünürken buluyorum kendimi.
Ağlarken çok güzel oluyorum aynaya bakıyorum güzelliğimi görüp ben ağlıycak kız mıyım diyorum sonra gülmeye başlıyorum.
"Ağlarken de tipik bok gibiymiş ühü" gibisinden düşüncelere sebebiyet verebilecek eylem. Kendimden biliyorum.
Ağlamanın durmasına yol açan eylem.
Bu şey değil mi ya... Ben.

Aynada o halimi görünce kendime karşı muhteşem bir acıma duygusu gelir. O zavallı halime ağlarım birazda sonra toplarım kendimi.