Gerçekten insan çok güzel görünüyor ağlarken bazen. izlerken derdimi unutuyorum kirpiklerim ne kadar güzelmiş benim aslında ya diye düşünürken buluyorum kendimi.
Aynada bir kere kendimi görüp "bu tip ne amk" dedikten ve tipimin hiç de filmlerde ağlayan insanlara benzemediğini gördükten sonra çok nadir ağlamaya başladım.
Hadi bi yüzümü yıkayayım deyince, görüverirsiniz o hilkat garibesine dönüşmüş yüzünüzü.
Konudan uzaklaşır, vaayy be ne hale gelmişim, ne biçim üzülmüşüm diyerek, feryat figan, salya sümük tekrar başlarsınız.
izlemeyin kendinizi, çok feci. Alın mendilinizi, usul usul oturarak ağlayın işte!
Yatarak da olur.
Ağlarken kendimi merak etmem ve o halimi gördükten sonra daha çok ağlamama neden olan saçma ama sürekli gerçekleştirdiğim bir eylem..
(bkz: bön bö töplö bö sölöklöklö döhö çök öğlöröm)
