insanin hiç olmayacak anında yapışır kirpiklerine, boğazında bir yumru eşlik eder, işkence edercesine yarar iner yanaklardan, damlar avuç içine.
ve sonra bir türkü dolanır diline;
"Gözlerimden süzülen
birkaç damla anı'da
Senin sıcaklığın var,
anlıyorsun değil mi? "
...
Tam olarak şu an yaşadığım hadise. Günlerdir dışa vuramadığım içime akıttığım gözyaşlarım, hiç de müsait olmadığım ortamda radyoda duyduğum “ağlamam zaman aldı” sözleriyle süzülmeye başladı. Hiç tanımadığım birinin omzunda hıçkıra hıçkıra ağlamak istiyorum sözlük, belki düzelirim bir daha böyle olmam.
işte o çok kötü ağlamycam diyosun ama kendni ağlarken buluyorsun.sonra donup soruyor insan kendine "gülmek için yaratılmış gözlerde yaş niye" bir cevap bulamayip tekrar aglamaya baslar Boyle devam eder.
O kadar değerlidir ki o hiç kimse hiç bir bedel ile ödeyemez değerini. O damla içine akar insanın.
ağlamamak için tuttukların ile birikirler insanın kendi denizinde.
