geliverir göz pinarlarinin ucuna hic sebep yokken, yalnizlik mi acaba insani böyle olur olmaz örseleyen?
okunmus gereksiz bir sürü seyin arasindan cekip cikarir beyniniz size inatla o en hüzünlü hikayeleri, her sarki gidipte arkada biraktiklarinizi hatirlatir gecenin zifirinde..hep o biryere ait olamama duygusu kemirir icinizi biraktiginiz yer sizin olmaktan cikmis geldiginiz yer zaten hic sizin olamamistir..sevgi sözcükleri yankilanir beyninizin en ücra köselerinden unutmak istediklerinize inatla..
sonra bakarsiniz sorunsuz tasasiz ögrenci hayatina, yine beyniniz size kücük bir oyun oynayip en kanli savas sahnelerindeki yarali kücük cocuklari, yerden isitmali evine inat sokaktaki yetimleri,yasayan ailenizden farkli cocuk esirgeme kurumlarinda gördükleri her yabanci kola baba diyen bebekleri getiriverir gözlerinizin önüne..(#100473)
kendi kücük soruncuklarinla bogusarak hayatin bir kösesine teget gectigine yanarsin bu sefer, sükretmeyi ögrenmeyi isteyerek dolar gözlerin..
allah sükretmeyi unutturmasin hicbirimize..
"ne oldu? neyin var?" sorularıyla karşılaşacağınızı bildiğiniz için, gözyaşlarınızı tuttuğunuz anlarda artan istektir. elinizde olsa, en yakın dağa çıkıp, bağıra bağıra ağlamak istersiniz. başınız zonklar, kulaklarınız uğuldar. gözlerinize dolan yaşlarla tıkanır kalırsınız. sokakta tutar bazen bu ihtiyaç. güneş gözlüğünü takıp, birkaç damla yaşla idare edersiniz. eve dönünce, gözlerden, şiddetli yağış başlar.
böyle ara sıra olur insana. hıçkıra hıçkıra ağlamak istersin. kendince nedenler bulmaya çalışırsın bunu gerçekleştirmek için. yorucu bir gün geçirmişsindir, gece vardiyasındasındır bahçeye çıkıp dolunayın ve yıldızın altında ağlamak; gözyaşları lacivert göğe karışsın istersin. işte böyle bir şey.
Bağıra bağıra şöyle bir yarım saat ağlamak istiyorum ama komşular gürültü yüzünden polis falan çağırır diye kendimi tutuyorum. Olmadık yerde patlamam inşallah.
