kendi kendine kalıp düşündüğünde yaşadığın hayatın, aslında ne kadar anlamsız olduğunu anlamak, akabinde senin derdinin dünya üzerinde yaşayan milyonlarca insanın dertlerine nazaran hiç bir şey olduğunun farkına varıp kendini şükrederken ağlar halde bulmak.
Biliyoruz ki, her gözyaşı dökme ağlamak değildir ağlamamıza yol açan temel faktör duygu yoğunluğudur. Bazen oluyor, o kadar seviniyoruz ki ‘mutluluk gözyaşları’ döküyoruz. Bezen de üzüntümüz o kadar derinleşiyor ki ‘hüzün gözyaşları’ yanaklarımızdan süzülüyor. Korktuğumuz durumlarda ise ‘korku gözyaşları’ döküyoruz. Dayanılmaz acılara maruz kaldığımızda, çaresizliğimizin dozu arttığında gözlerimizden ‘acı gözyaşları’ süzülüyor. Kimi zaman da pişmanlık duygusu o kadar bizi sarıyor ki ‘pişmanlık gözyaşları’ kendini gösteriyor.
