yazarların bugüne kadarki ağlama sebepleri arasında en saçma olanları.
yolda yürüyordum. elimde büfeden aldığım su şişesi vardı. yol kenarında kaldırım dibinde büyükçe bir su birikintisi gördüm, kıyısında durdum. birikmiş olan su oldukça kirliydi. elimdeki şişede duran su tertemiz. şişedeki temiz suyu kirli suya boca ettim, su temizlenmedi. o kadar insanın içinde hüngür hüngür ağlamıştım.
ilk okul 1. Sınıfa gidiyordum o zaman. Okula giderken yağmur yapdığı için solucanlar çıkmış tabi heryere. Birisinin üzerine bastım ve okula gidene kadar ağladım. Solucandan mı korktum yoksa onu öldürdüğüm için mi ağladım hatırlamıyorum.
şimdi üzüldüğümüz bir şeyi 2 ay sonra neredeyse hatırlayamamak olayını farkettiğimde. boşuna üzülüyorum diye üzülmüştüm. bazen öyle saçma şeyler yapıyorum.
hepsi de ağlamaya değerdi eğer değmedi ise de ağlamam gerekliydi ki ağladım. ağlayamamak daha kötü. hiçbiri de saçma gelmiyor hepsinin bir nedeni var sonuçta.
yoktur.
