Ağaç eri, ağaç işçisi anlamına gelen; gerçekten de orman ürünleri ve kerestecilikle uğraşan; günümüzde tahtacılar olarak adlandırılan anadolu türkmen alevilerine verilen ad.
Selçuklu devleti, emniyet ve siyasi sebeplerle, moğol istilası üzerine anadoluya gelen türkmen toplulukarının daha çok uçlarda yerleşmelerine müsaade ettiğinden, türkmenler'den kalabalık topluluklar, kilikya'daki ermeni krallığı ile eyyubiler'e karşı selçuklular'ın sınır bölgelerini teşkil eden maraş ve malatya bölgelerinde yurt tuttular. Bunlara ağaçeri, ( yani orman insanı) denildi. buna göre ağaçeri, kavmi bir mana taşımadığı gibi daha sonraları da böyle bir mana kazanmamıştır. eski anadolu türkçesi'nde ve hatta osmanlıca'nın ilk devrinde er kelimesiyle yaygın bir şekide birleşik adlar yapılayor ve bu adlar topluluk ve şahıslara veriliyordu. Yaban eri ( halep türmeleri'in sivas'ın güneyinde yaylara çıkan kolu) il eri ( toplama asker) dağ eri, türk eri ve düğün eri gibi oylmak adları buna örnek zirkredibilir. Bunlardan başka uç eri ( sınırda yaşayan), kum eri ( çölde yaşayan) gibi adların da kulllanıldığı görülmektedir.
