ah be hele bir de komik olduğunu düşündüğünüz ya da dört yıllık üniversite hayatınızda öğrendiğiniz akademik bilgiyi sıkıştırarak tanımladığınız bir başlıksa bu akıp giden, daha bir yaralanır yürek.
ama toparlanmak gerekir... çünkü inciniz bokun içinde bile hala incidir... bir gün, değerini bilen çıkacaktır.
hemen selamette olması için arkasından su dökülebilinir. bunu su başlığına girip gerçekleştirebilirsiniz. ya da su dökmeye girmek daha mantıklı gibi. ama en mantıklısı gidenin arkasından su dökmek başlığına girmek değil mi? neyse sıçtık galiba.
binbir emekle acilan-haha bu kimsenin aklina gelmedi-herkes yarilicak buna-diyerek butona basilip,ardindan basligin kisa bir surede sol frameden kaybolmasi durumudur.canlandirmak icin ya bir entry girilir ya da girilmesi beklenir.*
acı veren bir durumdur.*
yolda yürürken, kitap okurken, duştayken, tuvaletteyken, vs.vs.. akla müthiş bir fikir gelmiştir. yapılan iş her neyse bırakılır bir koşu bilgisayar başına gidilir. sözlük açılır. bir heves başlık açılır, entry döktürülür. sonra beklenmeye başlanır. gül gibi başlık sol framede taze taze durmaktadır. bir iki başlık açılır üstüne. sayfa yenilenmeye devam eder. bakarsınız ki sizin başlık gittikçe gidiyor. çaresiz bakarsınız ardından. öfke belirir içinizde. "ulan bi baksan elin kırılmaz ya" dersiniz ama duyan olmaz.başlığınız, diğer binlerce başlığın arasına gömülür.
açılan başlığın orantısız güce maruz kalmasından iyidir bazı durumlarda. çünkü insanların içindeki konuyla ilgili cevheri çıkarmaya niyetlenmek her zaman güzel sonuçlar vermez. ve siz küçük dile dokunan parmak misali olanların müsebbibi olursunuz. bırakın akıp gitsin. kabı olan, kabı oranında faydalanır nasıl olsa.
yazdığın şeyin, harcadığın emeğin karşılığını alamamaktır ki çok fenadır çok koyar. daha beteri de açılan başlığın sol frameden akışının izlerken hiçbir oy ve tepki alamamaktır. bir nevi siklenememektir. fena koydu ya.
deliler gibi yazarsın, bilgiyi verirsin, espiriyi çakarsın, biraz da damara dokunursun ama yok efendim şans ya kimsenin gözüne çarpmaz. işte bu, bu durumun içine girildiği anda çaresizlikle gerçekleştirilen eylemdir. ta ki başlık sol framenin 2. sayfasına geçene kadar. sonra bekle de görülsün.
kendi açtığın başlık olduğun da çabucak aşağılara inmemesi, ortadan kaybolmamasını istemekle göreceli bir duygu sunar. eğer ulenn bu başlıkta neyin nesi deniliyorsa hemen akıp gitmeli 10. sayfadaki yerini 5 dakika da almalıdır.
bir de zamanın hızlılığını anımsatır. yazarken nasıl emek vermiştim, okundu mu acep? kısmını düşündürür.peşisıra içsel derinlerde entryler de bitmez başlıklar da bitmez diye düşündürür akıp geçişiyle.
