Genelde Böyle bir durumda, iplenmeyen başlığıma bir süre sonra can verecek yazar ve başlık arasında şöyle bir diyalog geçtiğini hayal ederek kendimi teselli ederim.
iplenmeyen başlık: Çok korkuyorum sayın yazar. Ölüyorum galiba.
Yazar: korkma, önce sol framede akıp gideceksin. Sonra gözden kaybolacaksın. Seni kimse hatırlamayacak. Unutulacaksın. Önce sözlüğün arama çubuğunda yerini alacak özüne ulaşacaksın. Sonra Aradan yıllar geçecek. seninle aynı şeyleri düşünen bir yazarın bedenine ulaşacaksın. Onda kendini bulacaksın. Onunla tekrar hayat bulacaksın. Belki.. belki.. o yazar ben olacağım.
