acıkan bünyeye abur cubur tıkmak, kırıntı tırtıklamak suretiyle açlık duygusunu bir süre devreden çıkarmaya çalışmak ama asla hiç becerememek, açlığı bastıracağım derken, daha da acıkmaktır.
son günlerde kolaylaşan eylem. her şey bir insanın "buldum!" diye bağırdıktan sonra koşmasıyla başladı. nereye koştu o adam, kimlere çarptı yolda belli değildir belki. kim bilir, nice küfürler sarf edilmiştir kaba etinin arkasından.
etler kaba, beyinler kaba, insanlar kaba. dünya kalabalıklaştıkça misafirleri kabalaşmakta. duygular bastırılabilir cinsten artık hayatın bu son yıllarında. biliyorum, umuyorum son yıllarını yaşıyoruz dünyanın. zamanı gelmiştir beyaz bir sayfa açmanın.
bugün bazı şeyler açıklığa kavuşmakta. utangaç güneş, ortalığı biraz biraz aydınlatmakta. utangaç bir insanın değişmesi, açılması üzücüdür. dilinin altındaki nice kötü sözleri, yüksek perdeden aptal kahkahaları bir bir döker ortaya. çok korkarım sessiz insandan, utangaç insandan.
alışılabilir şeylerdenmiş aşkın açtığı yaralar da. her geçen gün bunun gerçekliği anlaşılmakta. tepki gösterir oldum çevredeki birkaç olaya. ama unuttum sanılmasın seni, sanmasın sakın içimizdeki ağaçlar, o ağaçların dallarından bizi seyreden kuşlar seni unuttuğumu. belki de sen unutulmayacak olansın. belki de benim hayatımdaki unutulmazsın.
tanıdığım herkesin göç etmesini istiyorum yaşadığım yerden. bu benim tembelliğimle ilgili. bende göç edecek derman yok, ama seni yanımda götürebilsem hiç durmam buralarda, emin olabilirsin.
şarkılar da senin için çalınıyor, tüm telefon konuşmaları senin için yapılıyor.
arayıp gülüyorlar, anlatıyorlar, dinliyorlar. ben dinleyici rolündeyim birkaç gündür.
yine bir kalabalığa karşı savaşacağım. aklımda sen varsın. sonra gece gelecek ve kaçıracak beni karanlığıyla. kurtulacağım. sen geleceksin gözlerimi kapattığımda, dünyanın ışığı söndüğünde. ağlamamak için hiçbir sebep kalmayacak ortada.
