karşılığında, içimdeki beyaz ve yapışkan duygularımdan sabırla maraş dondurması yapacağım ve ikram ettiği o bölgenin hemen altında o güzel doğal çukur tabağımdan; yani beyaz göbeğinden yiyeceğim gün gibi aşikar.
ahh ki ahh!.. ben kendimi bildim bileli böyle fedakarlık ve ev sahipliği görmedim ki. şimdi, yeşil gözlerindeki kadınsı harelerde, yeni bebeğini kaybetmiş bir kadının hüzünlerinden, neşe tanelerini bir bir ayıkladım ve kirpiklerine astım. bakışlarımdan anlıyorsun zaten bunu.. şimdi, beyaz teninden yükselen o dik, içi süt dolu beyaz kalkerlerinden sızan en güzel ikramını gözyaşlarımla kabul ediyorum, inan!..
zifiri bir bacayı ak pak yapan limon ferahlığındaki duygularımla daldım ikiz, şişkin asi tepelerine. tepelemek değildi maksadım. sadece acısını almak ve doğal sınırlarına çekmekti..o yüzden, sen hiç meraklanma ve tasalanma...açlığım tokluktandır ve yeşile olan tutkumdandır. içinin tasasını, süt süt tatlı bir ılıklıkla boşaltırken ağzıma, sen de dudaklarınla beni tam orta yerimden içine çekiyorsun yaa!..içimdeki sızı, katran bir beyazlığa çekildi sanki..
hz. isa çarmıhta tekrar diriliyor bak şimdi. görüyor musun?
hadi o sadece naif kadın. asıl enteresan olan o tiksinç şeyle doymaya çalışan erkektir bence. hiç anne sütünün tadına bakan oldu bilmiyorum ama ne tadı var ne tuzu.
